Przeglądaj {{ collection }} wg Autor "Żakowska, Z."

Teraz wyświetlane 1 - 20 z 24

Analiza obrazu mikroskopowego w badaniach biodegradacji PE modyfikowanych skrobią
(Politechnika Łódzka, 2001) Kuberski, S.; Zarzycki, R.; Żakowska, Z.; Stobińska, H.; Piątkiewicz, A.
Folie polietylenowe modyfikowane skrobią w ilości 10% i 20% poddane zostały biodegradacji przy użyciu wyselekcjonowanych aktywnych amylolitycznie szczepów z grupy bakterii, promieniowców i grzybów strzępkowych. Kontrolę biodegradacji folii przeprowadzono na podstawie analizy obrazu mikroskopowego. Stwierdzono, że po 30 dniach inkubacji folie zawierające 10% skrobi nie wykazały żadnych objawów degradacji. Na folii zawierającej 20% skrobi wystąpiły ogniska ubytku ziaren skrobi, głównie w wyniku rozwoju A. niger, A. oryzae, a także promieniowca (szczep 33).
Biodegradacja kompozytów polimerowych modyfikowanych skrobią przez drobnoustroje termofilne
(Politechnika Łódzka, 2003) Żakowska, Z.; Stobińska, H.; Janda, K.; Kuberski, S.; Goździecki, T.
Przedmiotem badań były szczepy termofilne grzyba Humicola lanuginosa i bakterii rodzaju Bacillus, wyizolowane ze środowisk naturalnych. Mikroflora ta czynnie uczestniczy w biodegradacji folii PE modyfikowanej skrobią. Po 4 miesiącach ich rozwoju środowisko opanowują bakterie przetrwalnikujące, głównie Bacillus stearothermophilus. Ocenę stopnia biodegradacji kompozytu polimerowego dokonano na podstawie analizy obrazu w mikroskopie świetlnym i widma w podczerwieni. Stwierdzono ubytki skrobi i obfity rozwój mikroflory na powierzchni materiału. Nie wykazano zmian w strukturze polietylenu.
Biodegradacja wielowarstwowego opakowania Tetra-Pack
(Politechnika Łódzka, 2003) Żakowska, Z.; Stobińska, H.; Ratajska, M.; Boryniec, S.; Ślusarczyk, Cz.
Badano rozkład wielowarstwowego opakowania Tetra-Pack przez zespół mikroorganizmów mezofilnych. Biodegradację prowadzono w warunkach modelowych, w naturalnym środowisku glebowym, a także w glebie wzbogaconej w mieszaninę wyselekcjonowanych drobnoustrojów. Stwierdzono, że w grupie drobnoustrojów degradujących opakowanie dominują bakterie Bacillus coagulans i pleśnie Aspergillus niger. Efekty biodegradacji były wzmocnione przez dostęp drobnoustrojów do warstwy celulozowej opakowania oraz wzbogacenie gleby w aktywne mikroorganizmy amylolityczne i celulolityczne.
Biodeterioracja szkła optycznego
(Politechnika Łódzka, 2003) Sitarz, M.; Żakowska, Z.; Kuberski, S.
Deterioracja biologiczna szkła jest powodowana przez mikroorganizmy, które kolonizują na ich powierzchni. Biodeterioracja szkła może być rozpatrywana jako efekt tworzącego się biofilmu. W poniższej pracy badano korozję biologiczną różnych gatunków szkła optycznego przez szczepy grzybów strzępkowych (Aspergillus i Penicillium). Zmiany powierzchniowe obserwowano przy użyciu mikroskopu z podwójnym odbiciem światła. Najsilniejszą destrukcję materiału powodował A. niger, natomiast najsłabiej kolonizowana była powierzchnia szkła z powłoką fluorku magnezu.
Charakterystyka drobnoustrojów aktywnych w procesie degradacji folii PE modyfikowanej skrobią
(Politechnika Łódzka, 2003) Stobińska, H.; Żakowska, Z.; Goździecki, T.; Ratajska, M.; Jeziórska, R.
Scharakteryzowano uzdolnienia amy]olityczne i celulolityczne bakterii Bacillus firmus i B.coagulans, promieniowców Streptomyces sp. i Streptomyces roseochromogenes oraz grzybów pleśniowych Aspergillus niger i A. oryzae, przeznaczonych do utworzenia zespołu szczepów degradujących folie PE modyfikowane skrobią. Oceniono wzrost szczepów na folii PE modyfikowanej skrobią ziemniaczaną utlenioną oraz skrobią kukurydzianą po 6 i 16 miesiącach procesu biodegradacji. Stwierdzono najlepszy rozwój drobnoustrojów na folii PE zawierającej 30% skrobi ziemniaczanej utlenionej oraz deformację i ubytki ziaren skrobi.
Cytotoksyczność i mutagenność pleśni porażających materiały budowlane
(Wydawnictwo SIGMA-NOT, 2006) Gutarowska, B.; Arkusz, J.; Stańczyk, M.; Piotrowska, M.; Stępnik, M.; Żakowska, Z.
Badania obejmowały analizę mikologiczną oraz toksykologiczną ekstraktów z przegród budowlanych porażonych pleśniami (wykrywanie obecności mikotoksyn, ocena aktywności cytotoksycznej i mutagennej). Stwierdzono, że pleśnie na przegrodach budowlanych nie wytwarzały mikotoksyn mimo aktywnego wzrostu. Badane ekstrakty nie wykazywały również efektu cytotoksycznego ani mutagennego. Cecha toksynotwórczości ujawniła się dopiero w warunkach laboratoryjnych po hodowli na pożywce mikrobiologicznej YES oraz na materiałach budowlanych w warunkach kontrolowanej wilgotności z dodatkiem kurzu. Brak tworzenia mykotoksyn w warunkach budynku może być spowodowane obecnością innej towarzyszącej mikroflory. Stwierdzono, iż cytotoksyczność prób na materiałach celulozowych (drewno, płyta gipsowo-kartonowa, tapeta) wynika z obecności wytworzonej przez A.ochraceus ochratoksyny A. Ekstrakty z wykładziny dywanowej wykazywały właściwości cytotoksyczne chociaż nie wykryto w nich ochratoksyny A, co może wskazywać na obecność innych metabolitów. Spadek żywotności mysich fibroblastów 3T3-L 1 narażanych na ekstrakty z cementu i skóry spowodowany był najprawdopodobniej właściwościami chemicznymi tych materiałów.
Ergosterol w grzybni szczepów Aspergillus i Penicillium opornych i wrażliwych na działanie triaminy
(Politechnika Łódzka, 2003) Koziróg, A.; Żakowska, Z.; Brycki, B.
Działanie N,N-bis(3-aminopropylo)dodecyloaminy (ADPA) na komórki grzybni, a tym samym na zawarty w nich ergosterol zależy m.in. od fazy rozwoju oraz rodzaju szczepu. Wyższą zawartość tego sterolu obserwuje się na początku fazy stacjonarnej niż w środku fazy wegetatywnego wzrostu, wyjątek stanowi szczep oporny Penicillium expansum. Dawka 0,01 % ADPA powoduje zmiany w ilości ergosterolu odmienne u każdego z badanych gatunków. Szczepy uodpornione z rodzaju Aspergillus charakteryzują się wyższą zawartością ergosterolu niż szczepy wrażliwe. Właściwość ta nie potwierdza się dla Penicillium expansum. Dodatek do hodowli szczepów uodpornionych ADPA - 0,05% dla Aspergillus i 0,03% dla Penicillium powoduje obniżenie zawartości badanego sterolu.
Grzybobójczy efekt działania N,N-BIS(3-aminopropylo) dodecyloaminy na grzyby strzępkowe
(Wydawnictwo SIGMA-NOT, 2006) Koziróg, A.; Żakowska, Z.; Gabara, B.; Brycki, B.
Badania dotyczyły wrażliwości konidiów i grzybni szczepu Aspergillus niger na N,N-bis(3- aminopropylo )dodecyloaminę (APDA), substancję dezynfekcyjną. Stężenie, które hamowało rozwój konidiów badanego szczepu wynosiło 0,03%. Niższe stężenia triaminy opóźniały jedynie ich kiełkowanie, natomiast całkowita dezaktywacja grzybni występowała dopiero przy stężeniu 0,1 %. Po 24 godzinach działania preparatu wnętrze komórki wypełnione było tylko strukturami błoniastymi. Stwierdzono, że preparat użyty w stężeniu 0,05% i 0,1 % powodował gromadzenie się na powierzchni materiału biologicznego drobnych kropelek, oklejających zarówno konidia jak i grzybnie. Wyniki badań wskazują, że praktyczne stężenie preparatu dezynfekcyjnego powinno być ustalane zarówno w odniesieniu do konidiów jak i grzybni.
Kompozyty elastomerowo-białkowe o zwiększonej podatności na biodegradację
(Wydawnictwo SIGMA-NOT, 2006) Piotrowska, M.; Piotrowska, M.; Zaborski, M.; Żakowska, Z.
Zbadano właściwości wulkanizatów epoksydowanego kauczuku naturalnego o stopniu epoksydacji 50 % mol. (ENR50) usieciowanego tradycyjnie i w sposób niekonwencjonalny oraz podatność wspomnianych wulkanizatów do degradacji biologicznej. Parametry budowy sieci przestrzennej oraz właściwości mechaniczne wulkanizatów były przedmiotem zainteresowania. Degradowalne kompozyty zawierały hydrolizat keratyny. Zastosowanie tej biologicznie czynnej substancji w mieszankach gumowych przyczyniło się do zwiększenia podatności otrzymanych wulkanizatów do degradacji pod wpływem różnych gatunków grzybów pleśniowych.
Metody wykrywania drobnoustrojów odpowiedzialnych za rozkład materiałów technicznych
(Politechnika Łódzka, 2000) Żakowska, Z.
Mikotoksyny w konidiach pleśniowych
(Politechnika Łódzka, 2003) Buchmiet, E.; Żakowska, Z.
Artykuł przedstawia wpływ niektórych czynnków środowiskowych na stężenie AfB1 i OA w konidiach toksynotwórczych szczepów pleśniowych. Określano relację pomiędzy wartością odżywczą podłoża stosowanego do hodowli pleśni a ilością gromadzonych toksyn w konidiach. Stwierdzono znaczny ubytek Af B1 w konidiach szczepów A. flavus po hodowli na ubogiej w składniki pokarmowe pożywce. Zjawiska tego nie zaobserwowano w przypadku szczepów A.ochraceus. Badania pozwoliły stwierdzić, że przeważająca część OA jak i Af B1 jest akumulowana wewnątrz konidiów, a być może tylko w niewielkim procencie adsorbowana na powierzchni konidiów pleśniowych.Zaobserwowano także, że niedogodne warunki wzrostu (płyta gipsowo- kartonowa jako podłoże hodowlane) i znaczne osłabienie wzrostu toksynotwórczych szczepów pleśni w wyniku ich pasażowania w niewielkim stopniu wpływają na zmniejszenie akumulacji toksyn w konidiach.
Mikrobiologiczne unieczynnianie materiału zawierającego azbest
(Politechnika Łódzka, 2003) Stanik, I.A.; Cedzyńska, K.; Żakowska, Z.; Kozanecka, E.
Mikrobiologiczne zanieczyszczenie chłodziw do obróbki metali i ich wpływ na stan czystości powietrza
(Wydawnictwo SIGMA-NOT, 2006) Cyprowski, M.; Piotrowska, M.; Żakowska, Z.; Szadkowska-Stańczyk, I.
Praca przedstawia wyniki badań mikrobiologicznego zanieczyszczenia chłodziw do obróbki metali oraz ich wpływu na stan powietrza na stanowiskach pracy. Badania prowadzono w zakładach branży metalowej zlokalizowanych w Łodzi przy 5 maszynach obróbczych. Analiza cieczy chłodzących wykazała ogólną liczbę bakterii w zakresie od 7,2x10³ do 2,8x10⁷ jtk/cm³, z czego od 60 do 96% stanowiły bakterie gram (-) mogące produkować endotoksyny. Grzyby pleśniowe występowały w liczbie od 4,0x10¹ do l,5x10³ jtk/cm³. Z cieczy obróbczych wyizolowano łącznie 10 gatunków bakterii oraz 3 gatunki grzybów pleśniowych. Liczba bakterii w powietrzu była na poziomie od 7,2x10³ jtk/m³ do 1,4x10⁵ jtk/m³. Z jednej z prób nie wyizolowano bakterii gram(-), w pozostałych ich liczba mieściła się w zakresie od 3,6x 10³ jtk/m³ do 4,2x 10⁴ jtk/m³. Liczba grzybów była znacznie mniejsza i nie przekraczała 10² jtk/m³. Z powietrza wyizolowano 12 gatunków bakterii i 14 grzybów pleśniowych. Stwierdzono, iż blisko połowa oznaczonych bakterii została wyizolowana zarówno w chłodziwach jak i w powietrzu przy pracujących urządzeniach. Podobnych zależności nie zaobserwowano w przypadku grzybów pleśniowych. Uzyskane wyniki badań wskazują, iż źródłem mikrobiologicznego zanieczyszczenia powietrza mogą być używane chłodziwa.
Morfologia grzybów strzępkowych opornych na działanie nowego preparatu grzybobójczego
(Politechnika Łódzka, 2003) Koziróg, A.; Żakowska, Z.; Kuberski, S.; Brycki, B.
Minimalne stężenie N,N-bis(3-aminopropylo)dodecyloaminy (ADPA) hamujące wzrost pleśni wynosi 0,03% dla szczepu Aspergillus niger i 0,05% dla Aspergillus flavus. Dawki te powodują zahamowanie procesu kiełkowania konidiów, a tym samym uniemożliwiają rozwój grzybni. Niższe dawki ADPA jedynie opóźniają proces kiełkowania zarodników. Rozwój młodej grzybni hamowany jest dawką 0,08%. Na wyselekcjonowane szczepy oporne, tolerujące dawki 0,05% A.niger i 0,08% A.flavus, działanie ADPA objawia się zmianą morfologii. Triamina osłabia syntezę glukanu w ścianie komórkowej szczepów opornych na rzecz wzrostu składników białkowych. Nie stwierdzono samego ADPA w ścianie komórkowej.
Ocena odporności na grzyby strzępkowe matariałów pomocniczych stosowanych w przemyśle optycznym
(Wydawnictwo SIGMA-NOT, 2006) Bartosik, M.; Żakowska, Z.
Mikroorganizmy rozwijając się na przyswajalnych przez nie materiałach pomocniczych mogą powodować niszczenie precyzyjnych urządzeń optycznych. W poniższej pracy badano odporność klejów, kitów i smarów na działanie wybranych grzybów strzępkowych. Na podstawie obserwacji makroskopowych i mikroskopowych stwierdzono, że największą degradację testowanych materiałów powodowały pleśnie z rodzaju Aspergillus. Odporne na działanie pleśni okazały się kleje KBMS i Balsamin.
Oporność klejów do tapet na działanie grzybów pleśniowych
(Politechnika Łódzka, 2003) Piotrowska, M.; Żakowska, Z.
W pracy zbadano oporność trzech klejów do tapet na działanie grzybów pleśniowych. Wyniki badań wskazują, że wszystkie badanie kleje są oporne na Aspergillus niger, Penicillium expansum, Trichoderma viride, Cladosporium herbarwn i Chaetomium globosum. Aspergillus oryzae i Alternaria alternata jako jedyne źródło węgla wykorzystują kleje. Najsłabszą aktywność grzybobójczą wykazywał klej nr 3. Najbardziej oporna na składniki grzybobójcze wszystkich klejów była Alternaria alternata.
Oznaczanie zawartości ergosterolu w materiałach budowlanych - metoda oceny stopnia zanieczyszczenia grzybami strzępkowymi
(Politechnika Łódzka, 2000) Gutarowska, B.; Żakowska, Z.
Poszukiwanie szczepów do degradacji PE modyfikowanego skrobią
(Politechnika Łódzka, 2001) Żakowska, Z.; Stobińska, H.; Piątkiewicz, A.
Przebadano 93 szczepy bakterii właściwych, promieniowców i grzybów pleśniowych pod kątem uzdolnień do hydrolizy skrobi. Drobnoustroje pochodziły ze środowisk naturalnych (gleba, ścieki, przyprawy, zioła, zboża, owoce) oraz z kolekcji ŁOCK105. Wykazywały one zarówno zróżnicowaną aktywność amylolityczną (Qśr.= 0-4), jak również dynamikę biosyntezy enzymów amylolitycznych. Dla niektórych szczepów maksymalna wartość współczynnika Q przypadała na 48-72 godz. hodowli (grzyby pleśniowe), dla innych (bakterie właściwe i promieniowce) aktywność wzrastała wraz z czasem hodowli. Dla wybranych szczepów sprawdzono rozkład cechy amylolitycznej w populacji, celem wyizolowania najaktywniejszych osobników (Qmax=3,0-4,6)
Rola mikroflory powietrza zewnętrznego w kształtowaniu bioaerozolu grzybowego pomieszczeń zamkniętych
(Politechnika Łódzka, 2001) Piotrowska, M.; Żakowska, Z.; Gliścińska, A.; Bogusławska-Kozłowska, J.
Celem badań było określenie wpływu mikroflory powietrza zewnętrznego na skład ilościowy i jakościowy bioaerozolu grzybowego w pomieszczeń zamkniętych. Przebadano pomieszczenia zdrowe i z obecnością grzybów na przegrodach budowlanych. Wykazano zanieczyszczenie powietrza zewnętrznego na poziomie od 6, 7x 10² do 1,3x 10³ jtk/m³ w zależności od dzielnicy, zaś powietrza wewnętrznego w mieszkaniach zdrowych i zagrzybionych na porównywalnym poziomie średnio ok. 10² jtk/m³. We wszystkich badanych próbach stwierdzono dominację grzybów należących do rodzajów Aspergillus i Penicillium. Źródłem mikroflory pomieszczeń zamkniętych jest powietrze atmosferyczne oraz mikroflora aktywująca się na przegrodach budowlanych, wprowadzana do pomieszczeń wraz z różnymi materiałami budowlanymi.
Tworzenie Ochratoksyny A na materiałach budowlanych
(Wydawnictwo SIGMA-NOT, 2006) Buchmiet, E.; Żakowska, Z.
W doświadczeniach określano wpływ wilgotności masowej podłóż, temperatury otoczenia, periodycznej zmiany oświetlenia oraz pasażowania (będącego symulacją samoistnego przenoszenia się szczepów w zagrzybionych pomieszczeniach) na tworzenie ochratoksyny A na materiałach budowlanych. Stwierdzono, że ilość biomasy grzyba nie koreluje z ilością tworzonej przez niego toksyny. Wielokrotne pasażowanie szczepu na materiałach budowlanych osłabiło produkcje OA. Synteza OA podlega zmianom dobowym uwarunkowanym dostępnością do światła słonecznego.