Materiały konferencyjne, referaty (WIPiOŚ)
Stały URI dla kolekcjihttp://hdl.handle.net/11652/165
Przeglądaj
10 wyniki
collection.search.results.head
Pozycja Wykorzystanie ozonu jako środka dezynfekującego(Wydawnictwo SIGMA-NOT, 2006) Skalska, K.; Ledakowicz, S.; Sencio, B.; Perkowski, J.Ozon jest znany już od około 200 lat, a obszar możliwych zastosowań tego gazu stale się rozszerza. Już podczas I Wojny Światowej stosowano ozon do dezynfekcji. Dzięki wysokiemu potencjałowi oksydacyjno - redukcyjnemu ozon niszczy większość struktur enzymatycznych mikroorganizmów, stąd jego właściwości bakteriobójcze, grzybobójcze i wirusobójcze .. Gaz ten jest bardziej skuteczny od alternatywnych środków dezynfekcyjnych takich jak: chlor, dwutlenek chloru, podchloryn sodu, kwas nadoctowy i nadtlenek wodoru. Ponadto wykorzystanie go nie prowadzi do powstania produktów ubocznych, a nadmiar ozonu jest rozkładany do tlenu. W pracy przedstawiono kilka przykładów wykorzystania ozonu np., w przetwórstwie żywności, odkażaniu pomieszczeń mieszkalnych i w ozonoterapi.Pozycja Izolacja i identyfikacja drobnoustrojów zasiedlających powierzchnię PVC w środowisku gleby kompostowej(Wydawnictwo SIGMA-NOT, 2006) Terkiewicz, Patrycja; Żakowska, Zofia; Kuberski, SławomirCelem pracy było wykazanie czy czysty poli(chlorek winylu) poddany wstępnemu działaniu strumienia elektronów jest podatny na biodeteriorację w glebie kompostowej. Materiałem badawczym był czysty poli( chlorek winylu) poddany działaniu strumienia elektronów i umieszczony w glebie kompostowej na okres ośmiu miesięcy. Wykazano, iż dominującą mikroflorę glebową stanowią bakterie z rodzaju Bacillus oraz grzyby strzępkowe z rodzaju Penicillium,. Najwyraźniej efekt degradacji odnotowano na powierzchni folii po wstępnym działaniu strumienia elektronów. Zmiany powierzchni obserwowano przy użyciu mikroskopu z podwójnym odbiciem światła spolaryzowanego.Pozycja Morfologia grzybów strzępkowych opornych na działanie nowego preparatu grzybobójczego(Politechnika Łódzka, 2003) Koziróg, A.; Żakowska, Z.; Kuberski, S.; Brycki, B.Minimalne stężenie N,N-bis(3-aminopropylo)dodecyloaminy (ADPA) hamujące wzrost pleśni wynosi 0,03% dla szczepu Aspergillus niger i 0,05% dla Aspergillus flavus. Dawki te powodują zahamowanie procesu kiełkowania konidiów, a tym samym uniemożliwiają rozwój grzybni. Niższe dawki ADPA jedynie opóźniają proces kiełkowania zarodników. Rozwój młodej grzybni hamowany jest dawką 0,08%. Na wyselekcjonowane szczepy oporne, tolerujące dawki 0,05% A.niger i 0,08% A.flavus, działanie ADPA objawia się zmianą morfologii. Triamina osłabia syntezę glukanu w ścianie komórkowej szczepów opornych na rzecz wzrostu składników białkowych. Nie stwierdzono samego ADPA w ścianie komórkowej.Pozycja Biodegradacja kompozytów polimerowych modyfikowanych skrobią przez drobnoustroje termofilne(Politechnika Łódzka, 2003) Żakowska, Z.; Stobińska, H.; Janda, K.; Kuberski, S.; Goździecki, T.Przedmiotem badań były szczepy termofilne grzyba Humicola lanuginosa i bakterii rodzaju Bacillus, wyizolowane ze środowisk naturalnych. Mikroflora ta czynnie uczestniczy w biodegradacji folii PE modyfikowanej skrobią. Po 4 miesiącach ich rozwoju środowisko opanowują bakterie przetrwalnikujące, głównie Bacillus stearothermophilus. Ocenę stopnia biodegradacji kompozytu polimerowego dokonano na podstawie analizy obrazu w mikroskopie świetlnym i widma w podczerwieni. Stwierdzono ubytki skrobi i obfity rozwój mikroflory na powierzchni materiału. Nie wykazano zmian w strukturze polietylenu.Pozycja Wpływ degradacji radiacyjnej PVC na podatność na korozję biologiczną(Politechnika Łódzka, 2003) Terkiewicz, P.; Żakowska, Z.; Kuberski, S.Folie czystego poli(chlorku winylu) po procesie przyspieszonego starzenia (strumień elektronów o określonym natężeniu) zostały poddane korozji biologicznej przy użyciu wyselekcjonowanych mikroorganizmów (grzyby strzępkowe, bakterie właściwe, promieniowce). Zmiany powierzchni polimeru dokonano przy użyciu mikroskopu z podwójnym odbiciem światła oraz spektroskopii w podczerwieni z transformacją Fouriera (FTIR). Najsilniejsze zmiany uzyskano w przypadku prób poddanych działaniu strumienia elektronów o natężeniu 400 kR, których powierzchnia pokryta została zawiesiną mieszanej populacji testowych drobnoustrojów inkubowanych w żyznej glebie.Pozycja Biodeterioracja szkła optycznego(Politechnika Łódzka, 2003) Sitarz, M.; Żakowska, Z.; Kuberski, S.Deterioracja biologiczna szkła jest powodowana przez mikroorganizmy, które kolonizują na ich powierzchni. Biodeterioracja szkła może być rozpatrywana jako efekt tworzącego się biofilmu. W poniższej pracy badano korozję biologiczną różnych gatunków szkła optycznego przez szczepy grzybów strzępkowych (Aspergillus i Penicillium). Zmiany powierzchniowe obserwowano przy użyciu mikroskopu z podwójnym odbiciem światła. Najsilniejszą destrukcję materiału powodował A. niger, natomiast najsłabiej kolonizowana była powierzchnia szkła z powłoką fluorku magnezu.Pozycja Biokorozja materiałów stosowanych w aparaturze biotechnologicznej(Politechnika Łódzka, 2001) Jamroz, T.; Sencio, B.W pracy przedstawiono wyniki badań odporności materiałów polimerowych stosowanych jako zabezpieczenia aparatury biotechnologicznej. Do badań wybrane zostały powłoki produkowane w Polsce. Były to; -chemoutwardzalne polimery przygotowywane na bazie żywic epoksydowych (EWP), termoutwardzalne fenolowo-epoksydowe (Fepterm CH, Fepterm WC) oraz fenolowo-formaldehydowe (Fenoterm). Powłoki eksponowane w środowiskach biotechnologicznych narażone były na działanie składników podłoża, mikroorganizmów i produktów ich przemian metabolicznych. W ocenie odporności brane były pod uwagę zmiany makro i mikroskopowe powierzchni tj. zachowanie barwy, połysku, pęcherzenie, pęcznienie, łuszczenie, stabilność mikrostruktury, zmiany masowe oraz szybkość korozji. Wyniki badań wykazały, że powłoki polimerowe charakteryzowały się zróżnicowaną odpornością w zależności od rodzaju i czasu ich ekspozycji w środowiskach biotechnologicznych.Pozycja Analiza obrazu mikroskopowego w badaniach biodegradacji PE modyfikowanych skrobią(Politechnika Łódzka, 2001) Kuberski, S.; Zarzycki, R.; Żakowska, Z.; Stobińska, H.; Piątkiewicz, A.Folie polietylenowe modyfikowane skrobią w ilości 10% i 20% poddane zostały biodegradacji przy użyciu wyselekcjonowanych aktywnych amylolitycznie szczepów z grupy bakterii, promieniowców i grzybów strzępkowych. Kontrolę biodegradacji folii przeprowadzono na podstawie analizy obrazu mikroskopowego. Stwierdzono, że po 30 dniach inkubacji folie zawierające 10% skrobi nie wykazały żadnych objawów degradacji. Na folii zawierającej 20% skrobi wystąpiły ogniska ubytku ziaren skrobi, głównie w wyniku rozwoju A. niger, A. oryzae, a także promieniowca (szczep 33).Pozycja Badania degradacji wybranych wyrobów z włókien celulozowych w bioreaktorach(Politechnika Łódzka, 2001) Krzystek, L.; Sójka-Ledakowicz, J.W opracowaniu przedstawiono wyniki badań biologicznej degradacji tkanin z włókien celulozowych (bawełnianych i lnianych) wspólnie z organiczną frakcją stałych odpadów z gospodarstw domowych lub odpadami owocowo-warzywnymi w bioreaktorach. Stwierdzono, że badane tkaniny charakteryzują się różną podatnością na procesy degradacji. Tkaniny lniane, mimo niższej zawartości celulozy (82%), łatwiej ulegały procesom biodegradacji. Ubytki zarówno masy tkanin jak i przeprowadzona analiza metrologiczna wskazują na większą podatność tkanin lnianych o ok. 40 do 160%. Uzyskany stopień degradacji substancji organicznych zawartych w stałych odpadach z gospodarstw domowych i odpadach owocowo-warzywnych był wysoki. Wyniósł on ok. 50% dla sm i smo oraz ok. 60% dla ChZT ogólnego.Pozycja Biologiczno-chemiczne utlenianie ścieków włókienniczych(Politechnika Łódzka, 2001) Solecka, M.; Ledakowicz, S.Zintegrowane procesy utleniania biologiczno - chemicznego zastosowano do oczyszczania ścieków włókienniczych, zawierających obok zanieczyszczeń nie ulegających biodegradacji także związki podatne na rozkład biochemiczny. Wykazano, że w systemie oczyszczania, w którym metody pogłębionego utleniania (AOPs) stanowią etap pośredni pomiędzy dwoma etapami utleniania biologicznego ścieków można osiągnąć znacznie większą redukcję ładunku zanieczyszczeń niż w systemie, w którym utlenianie chemiczne poprzedza biodegradację. Świadczy o tym 35-85% obniżenie wartości ChZT w ściekach poddanych pogłębionemu utlenianiu, a następnie oczyszczanych metodą osadu czynnego w porównaniu z 85-94% redukcją tego parametru, gdy biodegradację na złożu zraszanym zastosowano przed i po oczyszczaniu chemicznym.