Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska / Faculty of Civil Engineering, Architecture and Environmental Engineering / W6
Stały URI zbioruhttp://hdl.handle.net/11652/6
Przeglądaj
2 wyniki
Wyniki wyszukiwania
Pozycja Łódź obiecana... Czy tylko żart futurystyczny?(Lodz University of Technology Press, 2016) Fołtarz, AdamTheoretical model of contemporary city of postindustrial epoch today and anticipated in close and further perspective of future, must be based on culture model and its substantial element. In consequence this potential must be used in each individual case ascity creatingenergy. In analyses, forecasts and area development plans and strategies of its development, city of Łódź as a result of negligence in sphere of investment and revitalization as well as lack of rational concepts of development, became a subject of pro tempore strategies, actions and seasonal visions of its own future. At present pop culture reality constitutes dingy background for still current content and ideas promoted by Łódź and Polish art and architecture avant-garde of the 1930s constructivism. These ideas arestill being up-dated and their spectrum expanded by European neo-avant-garde, and that is evidence oftheir culture creating ambitionsin the context of culture treated holistically. This problem nowadays touches upon symbiosis of it with nature and a human in relation with space. Degradation of urban building stockand dehumanization of surroundinggo on. Ideas of a city – garden preserving today its cultural identity need to be recalled from the history of the 19thcenturyŁódź. This aspect is subject toscrutiny and attempts to define urban spaceagain and is to be found among the othersin the curriculum of Landscape Design team in Institute of Architecture and Urban Planning of Technical University of Łódź.Pozycja Realne - nierealne... : powrót do znaku(Wydawnictwa Politechniki Łódzkiej, 2010) Fołtarz, AdamWielokrotnie, przy różnych okazjach, zastanawiałem się, kim jest Adam Fołtarz? Nasze spotkania w różnych sytuacjach, zawsze obfitowały w rozważania dotyczące różnych aspektów sztuki. Nie chodziło przy tym o jakieś określone koncepcje, kierunki, tendencje, lecz jej uniwersalne wartości ujmowane w kategoriach rozważań filozoficznych. Sztuka jako przejaw ludzkiej egzystencji. W czym jest? Jaka jest zależność występowania jej materialnych objawów od sytuacji życiowych? Jaki ma wpływ na kształtowanie się jednostek i społeczności itd.? Z tych rozmów i dyskusji ujawniała się potrzeba definiowania tych zjawisk po to, aby szeregować poglądy i porównywać je z istniejącymi już koncepcjami i teoriami. Te dyskusje właśnie, zapewne były podstawą do prezentacji przez Adama idei twórczej, realizowanych przez niego manifestacji formalnych. ,,(...) Sztuką może być wszystko, co artysta uzna za sztukę, a dzieło sztuki powstaje w przestrzeni pozamaterialnej, materializuje się w czasie(...)”. Adam Fołtarz penetrując te obszary, poszukuje swojego miejsca, odpowiedzialnie starając się unikać adekwatności lub podobieństw, co nie zawsze w pełni jest możliwe; wszak poczucie odpowiedzialności zmusza go do daleko posuniętego samokrytycyzmu. Stąd bierze się jego wrażliwość na emocjonalne funkcjonowanie języka (formy). W rozlicznych kategoriach, komunikowanie idei twórczych przy pomocy różnych mediów i wykorzystywania ich jako nośnika treści, stanowi dla Adama problem, z którym zmaga się ustawicznie. Konstruuje takie rzeczywistości, które mają posiadać moc wiary, otwierając drogę do wiedzy. W gruncie rzeczy, jako racjonalista stara się uciekać od przypadkowych sytuacji nie stroniąc przy tym od uroku ,, magii”, którą wykorzystuje dla formułowania własnej wizji świata. Stąd też jawią się koncepcje otwierania wrót do różnych przestrzeni. Przestrzeń dla Fołtarza jest pusta, a więc trzeba wypełniać ją formą. Forma jest ukształtowana substancją psychosomatyczną, stanowiącą materiał, określający stan energetyczny zjawiska dla jego istnienia w czasoprzestrzeni. Oznacza to, że wszystko, co dokonuje się w określonym czasie powoduje reformację przestrzeni. Potrzeba określania sensu decyzji jest głównym powodem rozlicznych poszukiwań materialnych realizacji. Stąd też wywodzi się wielość mediów, które angażuje do swych demonstracji. Uwielbia poezję i to nie tylko jako czytelnik, lecz językiem tym stara się wyrażać zjawiska pozawizualne. To prowadzi Adama do teatru i związanych z tym manifestacji. Lubi On budować systemy dramatyczne, słowem, ruchem i muzyką. To wszystko spaja wieloznaczną scenografią, celem której jest utrzymanie w kadrze scen sumujących ideę. Właściwie nieograniczenie porusza się w przestrzeni sztuki, kompilując zestawienia, używając muzyki, malarstwa, rzeźby, teatru, filmu, fotografii, a nawet architektury. Jest twórcą niepokornym i wrażliwym, krytycznie oceniającym zjawiska artystyczne, do czego skłania Go również działalność dydaktyczna w wyższych uczelniach.