Materiały konferencyjne, referaty (WIPiOŚ)

Stały URI dla kolekcjihttp://hdl.handle.net/11652/165

Przeglądaj

Filtry

2001 - 20062

Ustawienia

Autorsearch.filters.applied.operator.equals: search.filters.author.Sencio, B.Data zakończenia: 2009

collection.search.results.head

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Pozycja
    Wykorzystanie ozonu jako środka dezynfekującego
    (Wydawnictwo SIGMA-NOT, 2006) Skalska, K.; Ledakowicz, S.; Sencio, B.; Perkowski, J.
    Ozon jest znany już od około 200 lat, a obszar możliwych zastosowań tego gazu stale się rozszerza. Już podczas I Wojny Światowej stosowano ozon do dezynfekcji. Dzięki wysokiemu potencjałowi oksydacyjno - redukcyjnemu ozon niszczy większość struktur enzymatycznych mikroorganizmów, stąd jego właściwości bakteriobójcze, grzybobójcze i wirusobójcze .. Gaz ten jest bardziej skuteczny od alternatywnych środków dezynfekcyjnych takich jak: chlor, dwutlenek chloru, podchloryn sodu, kwas nadoctowy i nadtlenek wodoru. Ponadto wykorzystanie go nie prowadzi do powstania produktów ubocznych, a nadmiar ozonu jest rozkładany do tlenu. W pracy przedstawiono kilka przykładów wykorzystania ozonu np., w przetwórstwie żywności, odkażaniu pomieszczeń mieszkalnych i w ozonoterapi.
  • Pozycja
    Biokorozja materiałów stosowanych w aparaturze biotechnologicznej
    (Politechnika Łódzka, 2001) Jamroz, T.; Sencio, B.
    W pracy przedstawiono wyniki badań odporności materiałów polimerowych stosowanych jako zabezpieczenia aparatury biotechnologicznej. Do badań wybrane zostały powłoki produkowane w Polsce. Były to; -chemoutwardzalne polimery przygotowywane na bazie żywic epoksydowych (EWP), termoutwardzalne fenolowo-epoksydowe (Fepterm CH, Fepterm WC) oraz fenolowo-formaldehydowe (Fenoterm). Powłoki eksponowane w środowiskach biotechnologicznych narażone były na działanie składników podłoża, mikroorganizmów i produktów ich przemian metabolicznych. W ocenie odporności brane były pod uwagę zmiany makro i mikroskopowe powierzchni tj. zachowanie barwy, połysku, pęcherzenie, pęcznienie, łuszczenie, stabilność mikrostruktury, zmiany masowe oraz szybkość korozji. Wyniki badań wykazały, że powłoki polimerowe charakteryzowały się zróżnicowaną odpornością w zależności od rodzaju i czasu ich ekspozycji w środowiskach biotechnologicznych.