Przeglądaj {{ collection }} wg Autor "Klimek, Leszek"

Teraz wyświetlane 1 - 6 z 6

50 lat Inżynierii Materiałowej w Politechnice Łódzkiej
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2023) Kula, Piotr; Gawroński, Zbigniew; Wendler, Bogdan; Klimek, Leszek; Rylska, Dorota
Efekty degradacji folii opakowaniowych przez mikroflorę termofilną
(Wydawnictwo SIGMA-NOT, 2006) Szumigaj, Joanna; Żakowska, Zofia; Klimek, Leszek; Bartkowiak, Artur
Badano podatność folii opakowaniowych otrzymanych z celulozy, polikaprolaktonu i polikwasu mlekowego na działalność glebowej mikroflory termofilnej. Po 2 miesiącach kompostowania w temperaturze 48°C przeprowadzono analizę mikrobiologiczną powierzchni folii i wyniki porównano z analizą ilościową mikroflory mezofilnej kolonizującej folie. Liczba mikroflory termofilnej była o rząd lub dwa rzędy wielkości większa niż ilość mikroflory mezofilnej. Dominującą mikroflorą termofilną były szczepy bakterii Bacillus oraz pleśni Aspergillus fumigatus. Na podstawie obserwacji mikroskopowych stwierdzono, że proces biodegradacji folii przez mikroflorę termofilną przebiegał efektywniej i szybciej.
Effect of Temperature on Ausferritic Nodular Cast Iron Microstructure
(2014) Gumienny, Grzegorz; Klimek, Leszek
The work presents the results of the studies of the effect of the temperature on the microstructure of ausferritic nodular cast iron. The ausferrite in the matrix was obtained by way of a specific combination of molybdenum and copper. The cast iron underwent annealing at the temperatures of 520, 550 and 580°C. The work presents the effect of the annealing temperature on the fraction of austenite in the cast iron matrix. The annealed and non-annealed cast iron hardness is given. The work also proves that an increase in the temperature up to 580°C causes a drop in the cast iron hardness.
Elektronowy mikroskop skaningowy w inżynierii biomedycznej
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2012) Klimek, Leszek; Wierzchoń, Tadeusz (Rec.); Walkowiak, Bogdan (Rec.)
"W ostatnich latach inżynieria materiałowa coraz częściej wkracza w różne specjalności medyczne. Związane jest to głównie z coraz szerszym stosowaniem nowych materiałów i technologii w produkcji różnego rodzaju narzędzi, urządzeń i aparatów medycznych, a także implantów, protez itp. W tych przypadkach najczęstszym zagadnieniem badawczym jest poznanie ich zachowania się w organizmie ludzkim, głównie poprzez określenie wzajemnego oddziaływania stosowanych materiałów i tkanek organizmu. Właściwości, a tym samym zachowanie się materiałów w różnych środowiskach, zależą głównie od ich składu chemicznego i struktury, dlatego też do tego typu badań stosuje się metody od dawna wykorzystywane w naukach technicznych, takie jak: spektrometrię (np. rentgenowską, mas, XPS ESCA, Augera, FTIR, Ramana), dyfraktometrię (rentgenowską, elektronów, neutronów) oraz mikroskopię (optyczną, elektronową, laserową). Wymienione metody pozwalają na określenie budowy wewnętrznej oraz struktury powierzchniowej ciał stałych. Są one także coraz częściej wykorzystywane w inżynierii biomedycznej w celu określania budowy biomateriałów i ich interakcji z różnorakimi tkankami [1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37]. W większości z tych metod badawczych informacje uzyskuje się z powierzchni badanego materiału. Biorąc pod uwagę, że interakcje między tkankami a materiałami biomedycznymi zachodzą na powierzchni tych materiałów oraz że wiele ze współczesnych elementów biomedycznych poddawanych jest modyfikacjom powierzchniowym [38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55], urządzenia te są tym bardziej predysponowane do stosowania w szeroko rozumianej inżynierii biomedycznej. [...]""W ostatnich latach inżynieria materiałowa coraz częściej wkracza w różne specjalności medyczne. Związane jest to głównie z coraz szerszym stosowaniem nowych materiałów i technologii w produkcji różnego rodzaju narzędzi, urządzeń i aparatów medycznych, a także implantów, protez itp. W tych przypadkach najczęstszym zagadnieniem badawczym jest poznanie ich zachowania się w organizmie ludzkim, głównie poprzez określenie wzajemnego oddziaływania stosowanych materiałów i tkanek organizmu. Właściwości, a tym samym zachowanie się materiałów w różnych środowiskach, zależą głównie od ich składu chemicznego i struktury, dlatego też do tego typu badań stosuje się metody od dawna wykorzystywane w naukach technicznych, takie jak: spektrometrię (np. rentgenowską, mas, XPS ESCA, Augera, FTIR, Ramana), dyfraktometrię (rentgenowską, elektronów, neutronów) oraz mikroskopię (optyczną, elektronową, laserową). Wymienione metody pozwalają na określenie budowy wewnętrznej oraz struktury powierzchniowej ciał stałych. Są one także coraz częściej wykorzystywane w inżynierii biomedycznej w celu określania budowy biomateriałów i ich interakcji z różnorakimi tkankami [1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37]. W większości z tych metod badawczych informacje uzyskuje się z powierzchni badanego materiału. Biorąc pod uwagę, że interakcje między tkankami a materiałami biomedycznymi zachodzą na powierzchni tych materiałów oraz że wiele ze współczesnych elementów biomedycznych poddawanych jest modyfikacjom powierzchniowym [38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55], urządzenia te są tym bardziej predysponowane do stosowania w szeroko rozumianej inżynierii biomedycznej. [...]"
Mikroskopia fluorescencyjna (MF) i elektronowa mikroskopia skaningowa (SEM) w badaniu biofilmu bakteryjnego
(Wydawnictwo SIGMA-NOT, 2006) Jakubowski, Witold; Klimek, Leszek; Szymański, Witold; Walkowiak, Bogdan
W ciągu ostatnich lat niezwykle dynamicznie rozwijają się nauki łączące zagadnienia medyczne i inżynierskie. Jednym z efektów obserwowanego postępu jest coraz szerszy zakres wykorzystania biomateriałów wspomagających funkcje życiowe pacjenta. Obecnie medycyna dysponuje materiałami o odpowiedniej charakterystyce fizykochemicznej, a także wysokiej biozgodności. Wciąż jednak obecność implantów może być przyczyną oportunistycznych infekcji bakteryjnych. Bakterie mogą kolonizować sztuczne elementy, tworząc na ich powierzchni wielowarstwowy biofilm. W tej postaci skutecznie opierają się działaniu układu odpornościowego oraz antybiotyków i stają się źródłem wielu zakażeń. Praca przedstawia porównanie dwóch metod obserwacji bakterii na powierzchniach implantów, wskazując na zalety i ograniczenia stosowania mikroskopii fluorescencyjnej i elektronowej mikroskopii skaningowej.
Skrobia modyfikowana plazmochemicznie jako wypełniacz materiałów polimerowych
(Wydawnictwo SIGMA-NOT, 2006) Szymanowski, Hieronim; Kaczmarek, Mariusz; Gazicki-Lipman, Maciej; Klimek, Leszek; Szumigaj, Joanna
W badaniach użyto skrobi ziemniaczanej jako wypełniacza dla polietylenu (LDPE) w celu zwiększania jego zdolności do biodegradacji. Ponieważ mieszalność skrobi natywnej z polietylenem jest słaba, jej ziarna poddano plazmochemicznej obróbce metanem. Zmodyfikowany w ten sposób wypełniacz wykazuje mniejszą hydrofilowość i znacznie większą dyspersję w matrycy LDPE. Właściwości mechaniczne takich materiałów kompozytowych są gorsze od czystego polietyleny, ale lepsze niż w przypadku LDPE wypełnionego skrobią niemodyfikowaną. Przeprowadzone badania mikrobiologicznym i przy pomocy elektronowego mikroskopu skaningowego (SEM) wykazały znacząco lepsze właściwości biorozkładu mieszanek skrobia modyfikowana/polietylen niż czystego polietylenu.