Poprawa jakości środowiska zbudowanego a rola edukacji architektonicznej dzieci

Abstract

"Prace nad niniejszą publikacją prowadzone były w latach 2011-2014. Moje zainteresowanie tematyką edukacji przestrzennej oraz jej relacji z jakością polskiej przestrzeni, niekorzystnie wypadającej na tle innych państw europejskich, wynika z kilku czynników. Świadomość znacznych różnic w uporządkowaniu środowiska zbudowanego i krajobrazu wyrosła na podstawie kilkumiesięcznych pobytów zagranicznych w Szwecji i Słowenii. Zainteresowanie edukacją architektoniczną wyniknęło natomiast z potrzeby przygotowania warsztatów dla dzieci w ramach Łódzkiego Uniwersytetu Dziecięcego. Podjęcie się opracowania zajęć, w sposób oczywisty skłoniło mnie do poszukiwania informacji o tego typu inicjatywach i ukazało zakres, w jakim są one prowadzone w Polsce i na świecie. W takim kontekście nie trudno było o refleksje i rozważania nad powiązaniami między jakością przestrzeni a świadomością społeczeństwa w dziedzinie architektury oraz działaniami edukacyjnymi w tym zakresie. Poszukując odpowiedzi na pojawiające się pytania, postanowiłam przeanalizować dwa aspekty – formy edukacji architektonicznej dzieci i architekturę obiektów dla najmłodszych. Dużo łatwiej uzasadnić pewne działania, jeśli można wykazać ich wymierne korzyści. Dlatego też podstawę tej pracy stanowią liczne dowody na to, że przestrzeń wysokiej klasy przynosi realne korzyści w wymiarze ekonomicznym. Wysokiej jakości środowisko życia przekłada się w sposób bezpośredni na samopoczucie, a wręcz na zdrowie jego mieszkańców. Dobre samopoczucie to większa wydajność pracowników a co za tym idzie także znaczna atrakcyjność miejsca dla potencjalnych inwestorów. To także zachęta do przebywania w przestrzeni publicznej, a więc budowania życia społecznego i bezpieczeństwa. [...]"