Książki, monografie, podręczniki, rozdziały (WBAIŚ)

Stały URI dla kolekcjihttp://hdl.handle.net/11652/154

Przeglądaj

Filtry

1991 - 19952

Ustawienia

Autorsearch.filters.applied.operator.equals: search.filters.author.Ulańska, DanutaData zakończenia: 1999

collection.search.results.head

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Pozycja
    Badania jednoprzęsłowych tarcz ze wspornikami
    (Politechnika Łódzka - Wydział Budownictwa i Architektury. Katedra Budownictwa Betonowego, 1991) Ulańska, Danuta; Sułocki, Jerzy; Godycki-Ćwirko, Tadeusz
    Zbadano 8 jednoprzęsłowych tarcz z dwustronnymi wspornikami. Wszystkie tarcze miały stałą wysokość H = 1,0 m; rozpiętość przęsła 1 = 1,00 m oraz grubość t = 0,08 m. Elementy podzielone były na dwie serie: seria pierwsza (TG-1) składała się z 4 tarcz, których wsporniki miały wysięg lk = 1,0 m (H/lk = 1), seria druga o symbolu TG-2 - z 4 tarcz o lk = 0,5 m (H/lk = 2). W każdej serii dla dwóch tarcz zaprojektowane było zbrojenie ortogonalne (elementy TG-1/0 i TG-2/0) i dla dwóch zbrojenie trajektorialne (TG-1/t, TG-2/t). Każde z tych zbrojeń wykonano w dwóch wersjach: ,,s" dostosowane do wyznaczonego stanu naprężenia wg teorii sprężystości, ,,f' dostosowane do stanu naprężenia po zarysowaniu. Wszystkie tarcze wykonano z betonu o wytrzymałości kostkowej bliskiej 30 MPa i zazbrojono stalą 34GS. Tarcze serii pierwszej miały współczynnik zbrojenia głównego nad podporą równy μa = 0,83 %, serii drugiej - μa = 0,3 %. Tarcze obciążone były 4 siłami skupionymi usytuowanymi na górnej krawędzi modeli, po jednej na końcach wsporników i po dwie w środku przęsła. Elementy zostały obciążane do wartości 4P = 200 kN i odciążane do zera trzykrotnie, a następnie obciążane były skokowo przy przyroście siły co 4P = 200 kN, aż do zniszczenia. Przy każdym skoku obciążenia prowadzone były pomiary: ugięć, odkształceń stali zbrojeniowej we wszystkich prętach poziomych, odgiętych 1 strzemionach, odkształceń betonu na bocznej powierzchni tarcz, szerokości rozwarcia rys, W pracy zamieszczono 19 tablic, w których zestawiono wyniki pomiarów. Zamieszczono również inwentaryzację propagacji rys na powierzchniach tarcz oraz analizę stanu zarysowania i ugięć. W sposób graficzny pokazano odkształcenia betonu Ex i Ey na wysokości elementów w wybranych przekrojach oraz rozkład naprężenia w zbrojeniu głównym i strzemionach w funkcji obciążenia. Przedstawiono rozkłady sił i naprężeń normalnych w przekrojach tarcz oraz opisano sposób wyczerpania nośności poszczególnych elementów. Otrzymane rezultaty pozwoliły ocenić skuteczność różnie ukształtowanego zbrojenia w przypadkach zabezpieczenia tarcz przed nadmiernie szerokimi rysami oraz zapewnienia maksymalnej sztywności i nośności wsporników.
  • Pozycja
    Przenoszenie sił ścinających przez zbrojenie osiowo rozciągane w zarysowanych przekrojach elementów żelbetowych Badania doświadczalne
    (Politechnika Łódzka - Wydział Budownictwa Architektury i Inżynierii Środowiska. Katedra Budownictwa Betonowego, 1995) Ulańska, Danuta; Czkwianianc, Artem. Red. nauk.; Godycki-Ćwirko, Tadeusz
    Przenoszenie sił ścinających w zarysowanych przekrojach elementów żelbetowych, przy odpowiednio szerokiej rysie, związane jest z efektem klockującym zbrojenia. Głównym celem badań było ustalenie zależności siły klockującej od wartości siły rozciągającej w zbrojeniu przy różnym sposobie i długości kotwienia prętów w betonie. Skupiono się na określeniu granicznej siły klockującej, to jest na przypadku, w którym pręt zbrojeniowy jest wciskany w grubą otulinę (a/d ≥4) lub betonowy blok. Zbadano 10 serii elementów betonowych ze sztuczną rysą, zbrojonych jednym prętem. Serie podstawowe III. I do III.4 miały zbrojenie o różnej długości kotwienia w bloku za rysą (kotwienie mechaniczne, lk = 20d, 12d, 6d). Serie porównawcze różniły się wytrzymałością betonu, średnicą zbrojenia i rodzajem stali. W każdej serii badano elementy, w których zbrojenie rozciągano siłą N = α Nn (przy czym α zmieniało się od α= 0.5 do α= 0.9). Po wprowadzeniu odpowiedniej siły do zbrojenia, obciążano pręt w płaszczyźnie rysy siłą poprzeczną V d zwiększaną aż do zniszczenia. W trakcie badania mierzono względne przemieszczenie brzegów rysy i przyrost szerokości rozwarcia rysy. Wyniki badań zestawiono w Załączniku. W publikacji będącej raportem z badań opisano mechanizm działania efektu klockującego, wpływ sił przyczepności i siły poprzecznej na degradację betonu wokół pręta, podano funkcję zależności Vd- s oraz krzywe graniczne Vduα - N.