Książki, monografie, podręczniki, rozdziały (WBAIŚ)

Stały URI dla kolekcjihttp://hdl.handle.net/11652/154

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 20 z 110

50 lat Wydziału Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Politechniki Łódzkiej
(Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Politechniki Łódzkiej, 2006) Więckowska, Aldona (red.); Projekt okładki: Lamorski, Rafał; Zdjęcie lotnicze: Stępień, Wiesław; Zdjęcie lotnicze: Bartczak, Iwona
55 lat Katedry Geodezji, Kartografii Środowiska i Geometrii Wykreślnej Politechniki Łódzkiej
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006) Czochański, Marian
Adaptacje fabryki Franciszka Ramischa w Łodzi na OFF Piotrkowska – moda czy fenomen?
(Lodz University of Technology Press, 2016) Pietrzykowska, Justyna
The article is an attempt to address the question of character and reason in the adaptation of the post-industrial factory complex built by Franciszek Ramisch to OFF Piotrkowska in Lodz. Is it an intuitive action and general tendency or does it deserve to be called a phenomenon? Referring to foreign examples of similar adaptations presented in this study, the Lodz case seems to fit into the common trend, but retains its distinctness because it vividly reflects the post-industrial city of Lodz.
Alternatywne modele rozwoju miast. Sieć miast Cittaslow.
(Wydawnictwo Politechnika Łódzka, 2017) Strzelecka, Elżbieta; Klima, Ewa; Przybylska, Lucyna
Rozwój miast wiąże się z poszukiwaniem najefektywniejszych modeli rozwoju w dostosowaniu do ich indywidualnych potrzeb i uwarunkowań, ale również potrzeb rozwoju regionalnego oraz krajowego. Dyskutowane i wprowadzane obecnie modele np. inteligentnych miast, miast otwartych, kreatywnych, dotyczą tak obecnych miast, jak i „miast przyszłości”. Niewątpliwie duże i średnie miasta mają szczególnie ważną rolę do odegrania w rozwoju Unii Europejskiej, ponieważ ich potencjał ma zapewnić inteligentny i zrównoważony rozwój, zgodnie z założeniami strategii Europa 2020. Posiadany przez te miasta kapitał ludzki oraz kapitał społeczny, jak i infrastrukturalny, w tym uczelnie, ośrodki badawczo-rozwojowe, potencjał sektora kultury i sektora kreatywnego wraz z ich zapleczem, sprzyjają konkurencyjności tych miast, dzięki efektowi skali. Natomiast małe miasta w Europie poszukują własnych dróg rozwoju, opartych na równoważeniu w polityce lokalnego rozwoju ich potencjału tożsamości i potrzeb, wynikających z wyzwań nowoczesnego rozwoju. Jednym ze sposobów tworzenia przewagi konkurencyjnej w stosunku do większych miast i zapewnienia sobie właściwego miejsca w rozwoju regionalnym jest tworzenie sieci współpracy przez małe miasta. Niniejsza monografia ma na celu zaprezentowanie alternatywnego modelu rozwoju związanego z małymi miastami (do 50 tysięcy mieszkańców), które tworzą zarówno formalną, jak i wirtualną międzynarodową sieć, nazywaną siecią miast Cittaslow.
Analiza zmian imisji w funkcji parametrów meteorologicznych wokół dużego obiektu energetycznego
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2018) Cichowicz, Robert; Red. nauk. Wydziału : Jabłoński, Marek; Hoffman, Szymon; Wielgosiński, Grzegorz
Książka składa się z 12 rozdziałów, w których omówiono studium przypadku dotyczącego analiz zmian wielkości imisji w funkcji parametrów meteorologicznych wokół wybranego dużego obiektu energetycznego jakim są elektrownie znajdujące się w Polsce, we wschodniej części województwa Wielkopolskiego wchodzące w skład Zespołu Elektrowni Pątnów-Adamów-Konin S.A. (ZE PAK S.A.).[...]
Architektura kaplic św. Antoniego i Św. Rocha w Łagiewnikach
(UMŁ ; ROBiDZ ; Łódź, 2007) Filipowicz, Paweł; Witkowski, Włodzimierz
Architektura powojennych szpitali Łodzi na tle uwarunkowań epoki
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2018) Borowczyk, Joanna; Red. nauk. Wydziału Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska : Jabłoński, Marek; Czarnecki, Bartosz; Pabich, Marek
Powojenne szpitale są istotnym fragmentem składającym się na całościowy pejzaż architektoniczny Łodzi, aglomeracji o stosunkowo krótkiej historii formowania przestrzeni wielkomiejskiej. Urbaniści i architekci zastali w 1945 roku miasto o specyficznym charakterze – twór spontanicznej rewolucji przemysłowej i planowych przekształceń okresu międzywojennego, a wreszcie rezultat wprowadzenia w roku 1939 systemu administracji niemieckiej. Omawiane w monografii przeobrażenia zmieniające dotychczasowy charakter ośrodka rozpoczynają się w chwili jego wyzwolenia spod okupacji III Rzeszy i wejścia wraz z całym krajem w orbitę ustroju socjalistycznego, w którym to Łódź rozpoczęła proces transformacji mający prowadzić ją do przeistoczenia w nowoczesny ośrodek metropolitarny, bujnie tętniący życiem społecznym, politycznym, naukowym i kulturalnym. W latach 1945-1989 dzięki występowaniu czynników miastotwórczych, takich jak rozwój przemysłu w warunkach Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej oraz rozbudowa funkcji stolicy województwa, zrealizowano niewątpliwie fragment międzywojennego pragnienia dotyczącego kreowania Łodzi wielkomiejskiej.[...]
Arystotelesowskie i religijne źródła nowego klasycyzmu w architekturze współczesnej
(Wydawnictwa Politechniki Łódzkiej, 2013) Zaguła, Artur
Badania doświadczalne elementów ściskanych wzmocnionych materiałami kompozytowymi CFRP
(Katedra Budownictwa Betonowego. Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska. Politechnika Łódzka., 2003) Ignatowski, Piotr; Kamińska, Maria E.; Kotynia, Renata; Czkwianianc, Artem
Praca dotyczy problemów wzmacniania smukłych słupów żelbetowych za pomocą materiałów na bazie włókien węglowych (CFRP - Carbon Fibre Reinforced Polymer). Dwuetapowy program doświadczalnych badań obejmował betonowe próbki trzech typów, różniące się kształtem i rozmiarami oraz smukłe słupy żelbetowe. W pierwszym etapie zbadano próbki walcowe o średnicy 150mm i wysokości 300mm, próbki prostopadłościenne o przekroju kwadratowym 100×100mm i wysokości 200mm oraz próbki prostopadłościenne o przekroju prostokątnym 105×200mm i wysokości 200mm, które wzmacniano za pomocą mat i taśm o jednokierunkowym układzie włókien węglowych, stosowanych w różnych konfiguracjach. Badanie miało na celu określenie wpływu stopnia zbrojenia poprzecznego w odniesieniu do kształtu próbek, współdziałania kompozytowego zbrojenia podłużnego w przenoszeniu obciążenia ściskającego, wpływu wstępnego obciążenia próbek przed wzmocnieniem oraz mimośrodu obciążenia. W drugim etapie przeprowadzono badania dwóch smukłych słupów żelbetowych o przekroju prostokątnym (140×250mm) i wysokości 3000mm, wzmocnionych materiałami kompozytowymi. Pierwszy ze słupów został wzmocniony w kierunku podłużnym taśmami CFRP, na obu krótszych bokach przekroju, oraz w kierunku poprzecznym dwiema warstwami maty. Drugi słup wzmocniono w kierunku podłużnym trzema warstwami maty, na obu dłuższych bokach przekroju, natomiast w kierunku poprzecznym sposób wzmocnienia nie uległ zmianie. Słupy obciążano siłą działającą na mimośrodzie początkowym e = 50mm, w płaszczyźnie o większej sztywności. Obydwa słupy zniszczyły się poprzez zmiażdżenie betonu w pobliżu środka wysokości słupa. Maksymalna wartość podłużnych odkształceń w strefie ściskanej wynosiła blisko –6,0‰, a po stronie rozciąganej 3-3,5‰. Maksymalne odkształcenia poprzeczne osiągnęły 10‰. Dokonane pomiary przemieszczeń osi słupa i odkształceń podłużnych wykazały dużą plastyczność słupów, objawiającą się wyraźnym przyrostem mierzonych wielkości w obszarze obciążenia niszczącego.
Badania doświadczalne płaskich i przestrzennych węzłów monolitycznych ustrojów prętowych
(Politechnika Łódzka - Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska. Katedra Budownictwa Betonowego, 1995) Czkwianianc, Artem; Kamińska Maria E. Red. nauk.; Godycki-Ćwirko, Tadeusz
W pracy tej przedstawiono badania węzłów belka-słup w monolitycznych konstrukcjach ramowych. Ogółem zbadano 12 elementów płaskich i 4 przestrzenne tzn. z belkami poprzecznymi. Parametrami zmiennymi w badaniach były: • siła normalna działająca na górnej gałęzi słupa - dwie wartości 50 i 225 kN, • stopień zbrojenia na zginanie rygla - Ps= 0.0077 i 0.0127, • ukształtowanie zbrojenia w obszarze węzła elementu - pięć różnych sposobów, • wytrzymałość betonu, projektowana - 20, 35 i 50 MPa. Podczas obciążania elementów były prowadzone pomiary odkształceń na powierzchni betonu, pomiary przemieszczeń osi geometrycznych elementu oraz obserwowano rozwój zarysowania i mierzono szerokości rozwarcia wszystkich rys. Przeanalizowano wpływ ukształtowania zbrojenia, wpływ wytrzymałości betonu i wielkości siły normalnej w górnej gałęzi słupa na zachowanie złączy.
Badania doświadczalne węzłów płytowo-ściennych
(Politechnika Łódzka - Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska. Katedra Budownictwa Betonowego, 1995) Urban, Tadeusz; Kosińska, Anna; Czkwianianc, Artem; Kamińska Maria E. Red. nauk.; Godycki-Ćwirko, Tadeusz
Celem badań opisanych w opracowaniu było sprawdzenie efektywności dwóch różnych typów zbrojenia węzłów płytowo-ściennych: tradycyjnego i pętlowego. Badania przeprowadzono na 12 modelach odwzorowujących w skali 3:4 fragment rzeczywistej konstrukcji. W trakcie badań ściana modeli obciążana była siłami osiowymi o 3 różnych wartościach: 0, 50 i 225kN. W pracy przeanalizowano wpływ zbrojenia na sztywność i nośność połączenia. Wszystkie modele uległy zniszczeniu na skutek uplastycznienia zbrojenia. Badania wykazały brak istotnego wpływu kształtu zbrojenia na stan graniczny nośności węzła aczkolwiek zbrojenie pętlowe jest skuteczną alternatywą dla zbrojenia tradycyjnego. Stwierdzono także istotny wpływ obciążenia ściany siłą osiową na sztywność węzła.
Badania jednoprzęsłowych tarcz ze wspornikami
(Politechnika Łódzka - Wydział Budownictwa i Architektury. Katedra Budownictwa Betonowego, 1991) Ulańska, Danuta; Sułocki, Jerzy; Godycki-Ćwirko, Tadeusz
Zbadano 8 jednoprzęsłowych tarcz z dwustronnymi wspornikami. Wszystkie tarcze miały stałą wysokość H = 1,0 m; rozpiętość przęsła 1 = 1,00 m oraz grubość t = 0,08 m. Elementy podzielone były na dwie serie: seria pierwsza (TG-1) składała się z 4 tarcz, których wsporniki miały wysięg lk = 1,0 m (H/lk = 1), seria druga o symbolu TG-2 - z 4 tarcz o lk = 0,5 m (H/lk = 2). W każdej serii dla dwóch tarcz zaprojektowane było zbrojenie ortogonalne (elementy TG-1/0 i TG-2/0) i dla dwóch zbrojenie trajektorialne (TG-1/t, TG-2/t). Każde z tych zbrojeń wykonano w dwóch wersjach: ,,s" dostosowane do wyznaczonego stanu naprężenia wg teorii sprężystości, ,,f' dostosowane do stanu naprężenia po zarysowaniu. Wszystkie tarcze wykonano z betonu o wytrzymałości kostkowej bliskiej 30 MPa i zazbrojono stalą 34GS. Tarcze serii pierwszej miały współczynnik zbrojenia głównego nad podporą równy μa = 0,83 %, serii drugiej - μa = 0,3 %. Tarcze obciążone były 4 siłami skupionymi usytuowanymi na górnej krawędzi modeli, po jednej na końcach wsporników i po dwie w środku przęsła. Elementy zostały obciążane do wartości 4P = 200 kN i odciążane do zera trzykrotnie, a następnie obciążane były skokowo przy przyroście siły co 4P = 200 kN, aż do zniszczenia. Przy każdym skoku obciążenia prowadzone były pomiary: ugięć, odkształceń stali zbrojeniowej we wszystkich prętach poziomych, odgiętych 1 strzemionach, odkształceń betonu na bocznej powierzchni tarcz, szerokości rozwarcia rys, W pracy zamieszczono 19 tablic, w których zestawiono wyniki pomiarów. Zamieszczono również inwentaryzację propagacji rys na powierzchniach tarcz oraz analizę stanu zarysowania i ugięć. W sposób graficzny pokazano odkształcenia betonu Ex i Ey na wysokości elementów w wybranych przekrojach oraz rozkład naprężenia w zbrojeniu głównym i strzemionach w funkcji obciążenia. Przedstawiono rozkłady sił i naprężeń normalnych w przekrojach tarcz oraz opisano sposób wyczerpania nośności poszczególnych elementów. Otrzymane rezultaty pozwoliły ocenić skuteczność różnie ukształtowanego zbrojenia w przypadkach zabezpieczenia tarcz przed nadmiernie szerokimi rysami oraz zapewnienia maksymalnej sztywności i nośności wsporników.
Badania krótkich wsporników żelbetowych wzmacnianych zbrojeniem wklejanym i stalowymi akcesoriami
(Katedra Budownictwa Betonowego. Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska. Politechnika Łódzka., 2019) Urban, Tadeusz; Krawczyk, Łukasz; Gołdyn, Michał; Knauff, Michał; Nagrodzka-Godycka, Krystyna
Przedmiotem zeszytu jest problematyka wzmacniania istniejących krótkich wsporników żelbetowych. Postawiono tezę, że można skutecznie zwiększyć nośność wsporników za pomocą, wklejanego zbrojenia stalowego. Zasadniczą część pracy stanowi opis własnych badań eksperymentalnych. Dotyczyły one dwóch kategorii wsporników: z umiarkowaną smukłością ścinania (ac/d = 0;5÷0;6) i bardzo krępych (ac/d ≈ 0,3). Nim rozpoczęto proces wzmacniania, na każdy ze wsporników działała siła odpowiadająca około połowie obciążenia niszczącego, które ustalano na modelach referencyjnych. Wszystkie elementy były wzmacniane pod działającym obciążeniem. Jako dodatkowe zbrojenie stosowano pręty gwintowane M16 klasy 8.8. Część wsporników została zaopatrzona w stalowe akcesoria kotwione do betonu za po-mocą śrub wklejanych. W trakcie badań mierzono odkształcenia na zbrojeniu wsporników i powierzchni betonu oraz rejestrowano rysy i szerokość ich rozwarcia. W jednej z serii wykonywano pomiary za pomocą˛ systemu cyfrowej korelacji obrazu (Aramis). W sumie zbadano dziewiętnaście wsporników: sześć referencyjnych i trzynaście wzmocnionych. Uzyskano stopień wzmocnienia do 64% (przy zastosowaniu prętów wklejanych) i ponad 150% dla wzmocnienia akcesorium stalowym. W wyniku analiz obliczeniowych stwierdzono, że dla wsporników z umiarkowaną smukłością ścinania metody oparte na modelach kratownicowych bardzo dobrze korespondują z wynikami badań własnych, a zbrojenie wklejone można traktować, tak jak pręty zabetonowane. Odmienna sytuacja jest w przypadku wsporników bardzo krępych. Wykazano, że istniejące sposoby obliczeń prowadzą do wyników tym bardziej konserwatywnych im mniejszy jest mechaniczny stopień zbrojenia elementu. Ze względu na odmienny sposób niszczenia osobno analizowano zachowanie wspornika z akcesorium stalowym (C – III), gdzie o zniszczeniu zadecydowała nośność wklejenia akcesorium. W wyniku przeprowadzonych badań i analiz stwierdzono, że wsporniki o umiarkowanej i dużej smukłości ścinania ac/d ≈ 0,5 i niskim stopniu zbrojenia można skutecznie wzmacniać zbrojeniem wklejanym. Taki sposób wzmacniania jest mniej skuteczny dla elementów bardzo krępych ac/d ≈ 0,3.
Badania modelu ustroju płytowo-słupowego poddanego działaniu obciążeń krótko- i długotrwałych
(Politechnika Łódzka - Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska. Katedra Budownictwa Betonowego, 1995) Kozicki, Jan; Urban, Tadeusz; Sitnicki, Marek; Czkwianianc, Artem. Red. nauk.; Ajdukiewicz, Andrzej
Praca zawiera wyniki badań modelu będącego fragmentem konstrukcji płytowo-słupowej . Model wykonany w skali 1:2.5 badany był pod obciążeniem doraźnym (22 schematy obciążenia o dwóch wielkościach), obciążeniem długotrwałym oraz obciążeniem doraźnym narastającym etapowo do wartości granicznej. Podczas badań zostały pomierzone wielkości charakteryzujące pracę konstrukcji żelbetowej takie jak: • ugięcie płyty w obszarach międzysłupowych i na wspornikach, • odkształcenia zbrojenia górnego i dolnego w charakterystycznych dla konstrukcji płytowosłupowej przekrojach - podporowym i przęsłowym , • reakcje pionowe i poziome podpór modelu, • rozwarcie rys i moment ich wystąpienia. Przedstawione w pracy końcowe wyniki badań w formie graficznej i liczbowej mogą służyć jako materiał wyjściowy do analizy pracy konstrukcji płytowo-słupowej lub porównań w odniesieniu do zachowania istniejących obiektów.
Badania monolitycznych węzłów żelbetowych ram portalowych
(Politechnika Łódzka - Wydział Budownictwa i Architektury. Katedra Budownictwa Betonowego, 1991) Czkwianianc, Artem; Kamińska, Maria; Sułocki, Jerzy. Red. nauk.; Godycki-Ćwirko, Tadeusz
W pracy przedstawiono badania eksperymentalne dotyczące deformacji naroży żelbetowych ram portalowych. W badaniach zastosowano beton o wytrzymałości kostkowej około 25 MPa i stal żebrowaną 34GS. Parametrami zmiennymi były: stopień zbrojenia (0,77; 1,04; 1,32; 1,98%), kierunek obciążenia (momenty zamykające i otwierające), poziom obciążenia przy odciążeniu (0,6P u i 0,9P 0 ). W celu określenia stanu odkształcenia przy każdym przyroście obciążenia mierzono odkształcenia betonu i przemieszczenia na bazach pomiarowych rozmieszczonych na elemencie. Rejestrowano także układ i szerokości rozwarcia rys w samym narożu i przyległych częściach ramion. Badania wykazały, że odkształcenia zależą od kierunku obciążenia i stopnia zbrojenia przekroju. Odkształcenia i przemieszczenia elementów serii „O" (momenty otwierające) były większe niż porównywalnych elementów serii „Z" (momenty zamykające). Wszystkie elementy uległy zniszczeniu na skutek uplastycznienia zbrojenia rozciąganego. W elementach serii „Z" przekroje zniszczenia mieściły się w obszarze samego węzła, a w elementach serii „O" były położone w ramionach w pobliżu węzła. Stwierdzono także, że zasadę zachowania płaskiego przekroju można przyjmować na całej długości ramion badanych elementów.
Badania połączeń płyta – słup wzmacnianych zewnętrznie na przebicie
(Politechnika Łódzka - Wydział Budownictwa Architektury i Inżynierii Środowiska. Katedra Budownictwa Betonowego, 2003) Urban, Tadeusz; Sitnicki, Marek; Tarka, Jerzy
W ramach projektu badawczego wykonano i zbadano 12 modeli w skali naturalnej stanowiących fragment płyty żelbe-towej wraz z odcinkiem słupa. Grubość płyty wynosiła 18cm, wymiary w rzucie 2,3×2,3m, a bok słupa o przekroju kwa-dratowym wynosił 25cm. Głównym celem badań było sprawdzenie doświadczalne możliwości wzmacniania płyt żelbeto-wych na przebicie za pomocą zbrojenia zewnętrznego mocowanego do górnej (rozciąganej) powierzchni płyty. Koncepcja ta wykorzystywała zależność nośności na przebicie od stopnia zbrojenia głównego płyty lub inaczej jego mocy (ρ·fy / fc). Jako zbrojenia zewnętrznego użyto płaskowniki stalowe i taśmy typu CFRP. Badania przeprowadzono w 3 seriach po 4 modele w każdej serii. Wszystkie modele w każdej serii były wykonane z tej samej mieszanki betonowej klasy C35/45. W każdej serii wykonywano modele odniesienia bez wzmocnienia. Pierwsza seria dotyczyła zbrojenia w postaci płaskowników stalowych. Parametrami zmiennymi była liczba płaskowni-ków i sposób ich mocowania do płyty. Najskuteczniejszym sposobem mocowania okazało się klejenie płaskowników wraz z ich jednoczesnym mocowaniem za pomocą śrub wklejanych. W modelu tym osiągnięto nośność 825kN, co w odniesieniu do modelu świadka (500kN) stanowiło wzrost nośności o 65%. W drugiej serii wykorzystano taśmy CFRP jako zewnętrzne zbrojenie wzmacniające. Jeden z modeli miał przyklejone 8 taśm o przekroju 1,4×90mm (As = 126 mm2) zgodnie z technologią zalecaną przez firmę Sika. Okazało się, że wzrost nośności tego modelu w stosunku do świadka wyniósł tylko 11%. Zaobserwowano jednocześnie charakterystyczny sposób niszczenia tak wzmocnionego modelu, który polegał na odspajaniu się taśm od betonu w miejscu wylotu rysy ukośnej na górnej powierzchni płyty. Aby ograniczyć ten niekorzystny efekt odrywania się taśm od betonu, w następnym modelu taśmy zostały dodatkowo przytwierdzone wklejanymi śrubami w przewidywanym miejscu wylotu rysy ukośnej. Zabieg ten zaowocował wzrostem nośności o 26% w stosunku do świadka. W trzecim modelu podwojono liczbę taśm do 16 sztuk. Klejono je jedna na drugiej. Jednocześnie zastosowano dodatkowe mocowanie taśm za pomocą śrub. W tym trzecim mode-lu uzyskano wzrost nośności o 36%. Trzecia seria została poświęcona często spotykanemu problemowi w praktyce zaniżania nośności na przebicie w wyni-ku przemieszczania się zbrojenia górnego płyty do dołu. W serii tej wykonano oprócz modelu świadka z nominalną otuliną zbrojenia 2cm, modele z otuliną 5cm. Jeden z nich również nie wzmocniono, pozostawiając jako drugiego świadka. Dwa pozostałe wzmocniono 8 płaskownikami stalowymi stosując jednoczesne ich klejenie i mocowanie śrubami. Wzmocnienie aplikowano w jednym z tych modeli do płyty nie obciążonej, a w drugim wypadku operację wzmacniania przeprowadzono na modelu pod obciążeniem. Najpierw badany element został obciążony do poziomu obciążenia odpowiadającemu eksplo-atacyjnemu, przy założeniu prawidłowego położenia zbrojenia. Ze względu na przemieszczenie zbrojenia, obciążenie to znacznie przekraczało obciążenie eksploatacyjne i odpowiadało sile równej 70% siły niszczącej. Następnie odciążono mo-del do poziomu około 50% siły niszczącej. Po ustabilizowaniu się ugięć przystąpiono do montażu zewnętrznego zbrojenia. Odczekano kilka godzin potrzebnych do związania kleju i kontynuowano obciążanie modelu aż do zniszczenia. Uzyskano następujące wyniki siły niszczącej: - model świadek z nominalną otuliną (2cm) 475kN, - model świadek ze zwiększoną otuliną (5cm) 367kN, - model wzmocniony przy zerowym obciążeniu 700kN (wzrost o 91%), - model wzmocniony pod obciążeniem 675kN (wzrost o 84%). Uzyskane wyniki badań potwierdziły w pełni skuteczność proponowanej koncepcji wzmacniania żelbetowych płyt na przebicie poprzez zwiększenie mocy zbrojenia na zginanie.
Badania sprężonych elementów betonowych zespolonych z profilem stalowym
(Politechnika Łódzka - Wydział Budownictwa Architektury i Inżynierii Środowiska. Katedra Budownictwa Betonowego, 2009) Czkwianianc, Artem; Bodzak, Przemysław; Pawlica, Jerzy; Habiera, Elżbieta; Łapko, Andrzej
Badanie dotyczyło problemu współpracy w zginanym elemencie prefabrykowanym betonu sprężonego z profilem stalowym, a następnie zespolenia tak ukształtowanego elementu z nadbetonem. Zastosowanie tego rodzaju elementów przewiduje się w budynkach kubaturowych z silnie obciążonymi podciągami i ewentualnie w obiektach drogowych - mostach, wiaduktach. Badania przeprowadzono w trzech seriach. W serii I zbadano 6 elementów prefabrykowanych o rozpiętości 6,0m i jednakowych wymiarach przekroju sprężonego oraz o takim samym sprężeniu. Różniły się one jedynie przekrojem profilu stalowego. Badania wykazały, że ze względu na zużycie stali, najbardziej racjonalnym, uzasadnionym ekonomicznie, jest zastosowanie stalowego profilu z pasem górnym w postaci 1/2HEB, z pasem dolnym dobrze zakotwionym w strefie rozciąganej i z pionowymi łącznikami z płaskowników stalowych. Pas dolny profilu stalowego winien znajdować się poniżej cięgien sprężających. Takie usytuowanie profilu stalowego zapewnia znaczne opóźnienie pojawiania się rys ukośnych. Udowodniono także, że łączniki pionowe w postaci płaskowników pełnią rolę strzemion pionowych w przenoszeniu siły poprzecznej. W serii Il zbadano 12 elementów, także o rozpiętości 6,0m. We wszystkich elementach zastosowano jednakowy profil stalowy, różniły się one jednak przekrojem betonowym. Przeanalizowano możliwość zespolenia elementu prefabrykowanego z betonem monolitycznym oraz obciążenie elementu prefabrykowanego płytami sprężonymi typu płyty wielootworowe, a następnie zespolenie z nadbetonem. W tej serii w większości belek nastąpiło wzajemne przemieszczenie betonu i nadbetonu. Naprężenia ścinające w styku betonu i nadbetonu, odpowiadające początkowi tego procesu, wynosiły od 1,78 do 2,81MPa. Były zatem bardzo zróżnicowane. Aby zapobiec wzajemnemu przemieszczeniu zastosowano w strefie podparcia żebrowane pręty nagwintowane, których zadaniem było zespolenie obu pasów profilu stalowego. To rozwiązanie okazało się skuteczne. Seria III dotyczyła elementów statycznie niewyznaczalnych. W tej serii zbadano 6 belek dwuprzęsłowych (rozpiętość przęsła 4,0m). W trzech elementach prefabrykowany element był dostosowany do współpracy ze stropem płytowym monolitycznym, w kolejnych trzech był dostosowany do współpracy z płytami prefabrykowanymi i nadbetonem. Jako zbrojenie na moment ujemny w strefie podpory środkowej zastosowano pręty ze stali żebrowanej RB500W. Nośność na zginanie przekroju przęsłowego założono we wszystkich belkach jednakową, zaś nośność przekroju nad podporą środkową w poszczególnych belkach zróżnicowano, stosując różne stopnie zbrojenia. Założono, że jedynym zbrojeniem na ścinanie będą płaskowniki, łączące oba pasy profilu stalowego, przy czym założono stopień zabezpieczenia ścinania równy [wzór]. Założono, że płaskowniki i pręty gwintowane będą też zbrojeniem przenoszącym siłę rozwarstwiającą. Wszystkie belki zniszczyły się na ścinanie w skutek zerwania spoin pachwinowych, przy czym naprężenia ścinające przy zniszczeniu były wysokie i wynosiły od 4,83MPa dla belki 312 do 3,76MPa dla belki 311. Były to zatem naprężenia bliskie wytrzymałości betonu na rozciąganie, bowiem wytrzymałość betonu prefabrykatu wynosiła 5,25MPa, a nadbetonu od 3,80MPa do 4,85MPa. Zgodnie z oczekiwaniami redystrybucja sił następowała po pojawieniu się rys prostopadłych do osi elementu, nad podporą środkową.
Badania wpływu zbrojenia głównego na nośność ścinania betonowych belek bez zbrojenia poprzecznego
(Katedra Budownictwa Betonowego. Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska. Politechnika Łódzka., 2020) Kotynia, Renata; Kaszubska, Monika; Flaga, Kazimierz
Praca poświęcona jest tematyce ścinania smukłych belek betonowych bez zbrojenia poprzecznego, z podłużnym zbrojeniem na zginanie, wykonanym z dwóch typów prętów: stalowych i kompozytowych z włókien szklanych (glass fiber reinforced polymer – GFRP). Motywacją do podjęcia badań w tym zakresie była chęć określenia wpływu niskiego modułu sprężystości podłużnej prętów GFRP oraz anizotropowej budowy tych prętów na mechanizm zniszczenia i nośność ścinania. Głównym celem pracy była analiza mechanizmu niszczenia belek z podłużnym zbrojeniem, wykonanym z włókien szklanych lub zbrojeniem stalowym bez zbrojenia poprzecznego oraz analiza nośności na ścinanie i odkształcalności takich elementów. Pozostałe cele obejmowały analizę wpływu następujących parametrów zmiennych na nośność belek i sposób zniszczenia: stopnia zbrojenia podłużnego (1,0%, 1,4%, 1,8%), liczby poziomów prętów (jeden, dwa), liczby i średnicy prętów odpowiadających stopniom zbrojenia oraz grubości betonowej otuliny (15 mm, 35 mm). Do analizy rozwoju zarysowania elementów badawczych użyto systemu cyfrowej korelacji obrazu Aramis, który pozwolił na szczegółową rejestrację mechanizmu niszczenia od chwili zarysowania, przez jego rozwój, do momentu zniszczenia. Korzystając z kinetycznego modelu ścinania opisano proces niszczenia belek, ze wskazaniem różnic dotyczących położenia i nachylenia ukośnych rys niszczących dla poszczególnych belek. Program badawczy obejmował trzydzieści trzy jednoprzęsłowe, swobodnie podparte belki o przekroju teowym (beff = 400 mm, bw = 150 mm, hf = 60 mm, htot = 400 mm) i rozpiętości w osiach podpór (1800 mm)bez zbrojenia poprzecznego. Belki obciążano jedną siłą skupioną położoną w odległości 1100 mm od osi podpory, co od-powiadało smukłości ścinania a/d w granicach 2,9-3,0 i spełniało warunek belek smukłych. Badania ujawniły dwa sposoby zniszczenia. Pierwszy, ścinająco-rozciągający, wystąpił w większości elementów (wszystkich elementach żelbetowych i części elementów zbrojonych prętami GFRP) oraz drugi, związany z utratą przyczepności zbrojenia, który wystąpił w trzech elementach II serii, zbrojonych prętami GFRP. Badania potwierdziły wyraźny wpływ rodzaju zbrojenia podłużnego na zachowanie się belek bez zbrojenia poprzecznego. Czterokrotnie niższy moduł sprężystości zbrojenia szklanego ujawnił łagodnie postępujące zniszczenie ścinająco-rozciągające w porównaniu do gwałtownego zniszczenia belek żelbetowych. Różnica modułów sprężystości obu typów zbrojenia skutkowała od 30% do 66% wyższą nośnością na ścinanie belek żelbetowych niż zbrojonych prętami GFRP o tym samym stopniu zbrojenia. Wraz ze wzrostem stopnia zbrojenia podłużnego zarysowanie belek było mniej intensywne, podobnie jak malała szerokość rozwarcia rys, rosła sztywność elementów po zarysowaniu, malały ugięcia belek oraz rosła nośność na ścinanie. Dwuwarstwowy układ zbrojenia był szczególnie korzystny w elementach zbrojonych prętami GFRP, gdyż znacząco ograniczył szerokość rozwarcia rys, podczas gdy w znacznie sztywniejszych belkach żelbetowych ten efekt nie był tak wyraźny. Wpływ zmiany średnicy zastosowanych prętów głównych był szczególnie widoczny w elementach o niskim stopniu zbrojenia (ok. 1%). Wpływ grubości betonowej otuliny był dość mały, co potwierdza opinię o braku efektu siły klockującej w elementach bez zbrojenia poprzecznego.
Badanie przestrzeni sakralnej. Doświadczenia geografa
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2021) Klima, Ewa
Artykuł jest pokłosiem doświadczeń badawczych autorki. Jego celem jest po pierwsze próba zbliżenia się do definicji przestrzeni sakralnej i rozumienia sacrum. Po drugie spojrzenie na metody badania takiej przestrzeni. „Geograficzne” spojrzenie na świat otwiera możliwość badania tego co realne, ale także, w podejściu humanistycznym – tego co wyobrażone. za przykład posłuży Łódź. Zaprezentowane zostaną także badania przestrzeni sakralnej wsi. Czy warto współcześnie zajmować się religią i przestrzenią religijną? Wydaje się, że tak. Religia to bowiem więcej niż Kościół katolicki. Religijność w szerszym kontekście może odnosić się do duchowości. Oznacza ona także wyznania, które przywożą ze sobą migranci. W czasach pandemii przestrzeń religijna zamknięta jest w czterech ścianach własnego domu, a kontakt z duchowością odbywa się przez internet lub dzięki telewizji.
Budynki Biurowe. Ewolucja i typologia
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2021) Grzelakowski, Tomasz; Górko, Marcin; Białkowski, Sebastian; Nadolny, Adam; Gyurkovich, Mateusz
[...] Niniejsza monografia ma na celu naszkicowanie procesów kształtujących pracę o charakterze biurowym oraz wpływ rozwoju tego rodzaju pracy na typ budynków, w których się ona odbywa. Ze względu na przyjęte założenia koncentruje się na spójnym przedstawieniu kluczowych aspektów tego zagadnienia w kontekście zmian w technologii oraz omówieniu głównych typów budynków biurowych i ich charakterystycznych cech.[...]