Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska / Faculty of Civil Engineering, Architecture and Environmental Engineering / W6
Stały URI zbioruhttp://hdl.handle.net/11652/6
Przeglądaj
59 wyniki
Wyniki wyszukiwania
Pozycja Skurcz i pełzanie betonów samozagęszczalnych(Politechnika Łódzka - Wydział Budownictwa Architektury i Inżynierii Środowiska. Katedra Budownictwa Betonowego, 2004) Czkwianianc, Artem; Pawlica, Jerzy; Ulańska, Danuta; Kamińska, Maria E.Ogółem zbadano 12 betonów samozagęszczalnych o różnych składach w czterech klasach wytrzymałości. Składy betonów różniły się przede wszystkim proporcją między ilością cementu i dodatku. Do wykonania betonów zastosowano cement portlandzki CEM I, cement hutniczy CEM III oraz kruszywo naturalne do 16mm. Jako dodatki stosowano popiół lotny oraz mączkę wapienną. Badanie skurczu prowadzono na próbkach 70x70x280mm oraz 100x100x500mm. Przez 7 dni próbki dojrzewały w warunkach laboratoryjnych, następnie w pomieszczeniu o temperaturze powietrza 20°C i wilgotności względnej 50%. Pełzanie badano na próbkach walcowych 01501300mm, które pielęgnowano i badano w takich samych warunkach. Skurcz końcowy od wysychania wynosił 0.54 + 0.88mm/m i był zbliżony lub nieco większy od obliczonego wg normy jak dla betonów zwykłych. Współczynnik pełzania betonów wynosił 1.1 + 2.4 w zależności od zarobu i był mniejszy niż dla betonów zwykłych. Pełzanie zależało od rodzaju cementu i rodzaju dodatku. Wraz ze wzrostem wytrzymałości i wieku betonu w chwili obciążenia pełzanie było mniejsze. Końcowe odkształcenia pełzania były mniejsze dla betonów z cementem hutniczym niż z cementem portlandzkim. Betony z dodatkiem popiołu lotnego miały mniejsze odkształcenie pełzania niż betony z dodatkiem mączki wapiennej.Pozycja Doświadczalne badania monolitycznych ram żelbetowych - strefa skrajnego węzła(Politechnika Łódzka - Wydział Budownictwa Architektury i Inżynierii Środowiska. Katedra Budownictwa Betonowego, 2001) Bodzak, Przemysław; Czkwianianc, Artem; Ajdukiewicz, AndrzejBadania objęły 12 ram żelbetowych w kształcie litery H o wymiarach osiowych 3.0x3.0m. Rygiel ram był obciążony dwiema siłami skupionymi, zaś górne gałęzie słupów siłami osiowymi. Parametrami zmiennymi w badaniach były: - stopień zbrojenia rygla 0.0114, 0.0149, 0.0290, - projektowana wytrzymałość betonu fc.cube=35 i 90MPa, - siła normalna w górnej gałęzi słupa 50 i 200kN. Badania wykazały, że w skrajnych przęsłach konstrukcji ramowych, mimo zastosowania zbrojenia zgodnego ze sprężystym rozkładem momentów, po zarysowaniu następuje redystrybucja sił wewnętrznych. Efektem redystrybucji jest zwiększenie momentu przęsłowego, a zmniejszenie momentów w skrajnych węzłach ramy. Na stopień redystrybucji największy wpływ ma siła normalna w skrajnych słupach ram monolitycznych. Im mniejsza siła normalna, tym większa redystrybucja sił. Badania wykazały, że nośność węzła zależy w dużej mierze od zakotwienia prętów głównego zbrojenia rygla w skrajnym węźle.Pozycja Doświadczalne badania żelbetowych elementów poddanych skręcaniu(Politechnika Łódzka - Wydział Budownictwa Architektury i Inżynierii Środowiska. Katedra Budownictwa Betonowego, 2001) Kosińska, Anna; Nowakowski, Andrzej B.; Ciężak, TadeuszW pracy przedstawiono badania eksperymentalne żelbetowych belek wykonanych z betonu o wysokiej wytrzymałości (8 belek) oraz z betonu zwykłego (2 belki). Pięć spośród nich poddanych było czystemu skręcaniu (seria I), pozostałe badane były przy jednoczesnym działaniu skręcania i zginania (seria Il). Wszystkie belki charakteryzowały się jednakowymi wymiarami oraz zbrojeniem. Parametrami zmiennymi były natomiast: klasa betonu oraz sposób obciążenia. Podczas obciążania belek były prowadzone pomiary odkształceń na powierzchni betonu, kątów skręcenia, ugięć oraz szerokości rozwarcia rys. Przeanalizowano wpływ wytrzymałości betonu i sposobu obciążenia na nośność, sztywność, odkształcenia oraz zarysowanie belek.Pozycja Badania sprężonych elementów betonowych zespolonych z profilem stalowym(Politechnika Łódzka - Wydział Budownictwa Architektury i Inżynierii Środowiska. Katedra Budownictwa Betonowego, 2009) Czkwianianc, Artem; Bodzak, Przemysław; Pawlica, Jerzy; Habiera, Elżbieta; Łapko, AndrzejBadanie dotyczyło problemu współpracy w zginanym elemencie prefabrykowanym betonu sprężonego z profilem stalowym, a następnie zespolenia tak ukształtowanego elementu z nadbetonem. Zastosowanie tego rodzaju elementów przewiduje się w budynkach kubaturowych z silnie obciążonymi podciągami i ewentualnie w obiektach drogowych - mostach, wiaduktach. Badania przeprowadzono w trzech seriach. W serii I zbadano 6 elementów prefabrykowanych o rozpiętości 6,0m i jednakowych wymiarach przekroju sprężonego oraz o takim samym sprężeniu. Różniły się one jedynie przekrojem profilu stalowego. Badania wykazały, że ze względu na zużycie stali, najbardziej racjonalnym, uzasadnionym ekonomicznie, jest zastosowanie stalowego profilu z pasem górnym w postaci 1/2HEB, z pasem dolnym dobrze zakotwionym w strefie rozciąganej i z pionowymi łącznikami z płaskowników stalowych. Pas dolny profilu stalowego winien znajdować się poniżej cięgien sprężających. Takie usytuowanie profilu stalowego zapewnia znaczne opóźnienie pojawiania się rys ukośnych. Udowodniono także, że łączniki pionowe w postaci płaskowników pełnią rolę strzemion pionowych w przenoszeniu siły poprzecznej. W serii Il zbadano 12 elementów, także o rozpiętości 6,0m. We wszystkich elementach zastosowano jednakowy profil stalowy, różniły się one jednak przekrojem betonowym. Przeanalizowano możliwość zespolenia elementu prefabrykowanego z betonem monolitycznym oraz obciążenie elementu prefabrykowanego płytami sprężonymi typu płyty wielootworowe, a następnie zespolenie z nadbetonem. W tej serii w większości belek nastąpiło wzajemne przemieszczenie betonu i nadbetonu. Naprężenia ścinające w styku betonu i nadbetonu, odpowiadające początkowi tego procesu, wynosiły od 1,78 do 2,81MPa. Były zatem bardzo zróżnicowane. Aby zapobiec wzajemnemu przemieszczeniu zastosowano w strefie podparcia żebrowane pręty nagwintowane, których zadaniem było zespolenie obu pasów profilu stalowego. To rozwiązanie okazało się skuteczne. Seria III dotyczyła elementów statycznie niewyznaczalnych. W tej serii zbadano 6 belek dwuprzęsłowych (rozpiętość przęsła 4,0m). W trzech elementach prefabrykowany element był dostosowany do współpracy ze stropem płytowym monolitycznym, w kolejnych trzech był dostosowany do współpracy z płytami prefabrykowanymi i nadbetonem. Jako zbrojenie na moment ujemny w strefie podpory środkowej zastosowano pręty ze stali żebrowanej RB500W. Nośność na zginanie przekroju przęsłowego założono we wszystkich belkach jednakową, zaś nośność przekroju nad podporą środkową w poszczególnych belkach zróżnicowano, stosując różne stopnie zbrojenia. Założono, że jedynym zbrojeniem na ścinanie będą płaskowniki, łączące oba pasy profilu stalowego, przy czym założono stopień zabezpieczenia ścinania równy [wzór]. Założono, że płaskowniki i pręty gwintowane będą też zbrojeniem przenoszącym siłę rozwarstwiającą. Wszystkie belki zniszczyły się na ścinanie w skutek zerwania spoin pachwinowych, przy czym naprężenia ścinające przy zniszczeniu były wysokie i wynosiły od 4,83MPa dla belki 312 do 3,76MPa dla belki 311. Były to zatem naprężenia bliskie wytrzymałości betonu na rozciąganie, bowiem wytrzymałość betonu prefabrykatu wynosiła 5,25MPa, a nadbetonu od 3,80MPa do 4,85MPa. Zgodnie z oczekiwaniami redystrybucja sił następowała po pojawieniu się rys prostopadłych do osi elementu, nad podporą środkową.Pozycja Ochrona wód przed zanieczyszczeniami wprowadzanymi przez ścieki opadowe(Polska Akademia Nauk. Oddział w Łodzi. Komisja Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, 2003) Zawilski, MarekPozycja Usuwanie grzybów pleśniowych z drewna z zastosowaniem lasera(Politechnika Łódzka, 2003) Piotrowska, M.; Bogusławska-Kozłowska, J.; Rożniakowski, K.W pracy przedstawiono wstępne wyniki badań dotyczących zastosowania lasera do likwidowania zagrzybienia z powierzchni drewna. Pod wpływem naświetlania laserem Nd:YAG drewno porażone przez Aspergillus niger zostało oczyszczona na skutek zdmuchiwania konidiów z powierzchni. Liczba aktywnych grzybów zmniejszyła się o 2 wartości logarytmu w stosunku do wartości początkowej.Pozycja Metody naprawy konstrukcji drewnianych porażonych przez czynniki biologiczne(Politechnika Łódzka, 2001) Bogusławska-Kozłowska, J.; Jeruzal, J.; Kozicki, J.Nadmierna wilgotność, grzyby domowe i pleśniowe oraz owady - techniczne szkodniki drewna - stanowią podstawową grupę czynników powodujących powstawanie rozwarstwień, pęknięć oraz rozkład i korozję drewna i materiałów drewnopochodnych zastosowanych w konstrukcji budynków. Powszechnie stosowane są inżynierskie metody napraw uszkodzonych elementów i ustrojów konstrukcyjnych, które polegają na wymianie uszkodzonych elementów lub na wprowadzeniu elementów wzmacniających. W referacie przedstawiono nowoczesne metody naprawy z zastosowaniem żywic epoksydowych. Żywica wypełnia powstałe zarysowania, pęknięcia lub ubytki, tworząc z pozostałą zdrową strukturą drewna połączenie niepodatne. Pozwala to na przywrócenie konstrukcji wymaganej nośności z jednoczesnym zachowaniem walorów estetycznych drewnianego ustroju konstrukcyjnego.Pozycja Rola mikroflory powietrza zewnętrznego w kształtowaniu bioaerozolu grzybowego pomieszczeń zamkniętych(Politechnika Łódzka, 2001) Piotrowska, M.; Żakowska, Z.; Gliścińska, A.; Bogusławska-Kozłowska, J.Celem badań było określenie wpływu mikroflory powietrza zewnętrznego na skład ilościowy i jakościowy bioaerozolu grzybowego w pomieszczeń zamkniętych. Przebadano pomieszczenia zdrowe i z obecnością grzybów na przegrodach budowlanych. Wykazano zanieczyszczenie powietrza zewnętrznego na poziomie od 6, 7x 10² do 1,3x 10³ jtk/m³ w zależności od dzielnicy, zaś powietrza wewnętrznego w mieszkaniach zdrowych i zagrzybionych na porównywalnym poziomie średnio ok. 10² jtk/m³. We wszystkich badanych próbach stwierdzono dominację grzybów należących do rodzajów Aspergillus i Penicillium. Źródłem mikroflory pomieszczeń zamkniętych jest powietrze atmosferyczne oraz mikroflora aktywująca się na przegrodach budowlanych, wprowadzana do pomieszczeń wraz z różnymi materiałami budowlanymi.Pozycja Stability of thin uniperiodic cylindrical shells(Katedra Wytrzymałości Materiałów i Konstrukcji, Politechnika Łódzka, 2003) Tomczyk, B.The aim of this contribution is to propose a new averaged model for stability analysis of thin linear-elastic cylindrical shells having the periodic structure along one direction tangent to the shell midsurface. In contrast with the known homogenized models the proposed one makes it possible to describe the effect of the periodicity cell size on the overall shell behavior ( a length-scale effect ). In order to derive the goveming equations with constant or slowly varying coefficients the known tolerance averaging procedurc is applied. The comparison between the proposed model and the model without the length-scale effect is presented.Pozycja Stateczność płyt kompozytowych z niejednorodnym rozkładem składników(Katedra Wytrzymałości Materiałów i Konstrukcji, Politechnika Łódzka, 2003) Michalak, B.Celem pracy jest sformułowanie i zbadanie uśrednionego modelu opisującego stateczność płyty kompozytowej z niejednorodnym rozkładem składników. Rozpatrywana płyta ma określona budowę, która nie jest periodyczna ale która w małym obszarze rozpatrywanej płyty może być w przybliżeniu traktowana jako periodyczna. Sformułowanie przybliżonego modelu matematycznego bazuje na koncepcji uśredniania tolerancyjnego przedstawionej w pracy Woźniaka i Wierzbickiego [1 ], gdzie ciało tego rodzaju nazwane jest ciałem heteroperiodycznym.