Rozdziały
Stały URI dla kolekcjihttp://hdl.handle.net/11652/4753
Przeglądaj
Pozycja Odkrywanie Talowskiego(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2021) Kurek, JanTeodor Talowski był wziętym architektem w CK Galicji końca XIX i początku XX wieku. Wielki talent plastyczny i znajomość architektury europejskiej ułatwiały mu zręczne i twórcze operowanie formami zaczerpniętymi z różnych stylów historycznych. Swobodnej grze form i przestrzeni w jego projektach towarzyszyły zwykle swoboda i unikanie symetrii w kształtowaniu elewacji. Twórczość architektoniczna Talowskiego obejmowała szerokie spektrum budowli – o różnych funkcjach i różnej wielkości. Były to budynki mieszkalne, wille, dwory wiejskie i pałace. Osobną obszerną grupę stanowiły kościoły wznoszone na Podkarpaciu – między Krakowem a Lwowem. Jego dorobek twórczy jawi się na tle epoki jako szczególnie interesujący – tak w sferze kształtowania formy i detalu jak i nowatorsko użytych, znanych od wieków materiałów, jak kamień i cegła. Duża dynamika form, szlachetność i elegancja rysunku detali silnie oddziaływały na obserwatora. Szczególne wrażenie wywoływały jego niekonwencjonalne kamienice miejskie i wille – Pod Pająkiem, Festina Lente, Pod Śpiewającą Żabą i Pod Osłem – w Krakowie oraz willa Pod Kozłem a Bochni. W kilku obiektach w architekturę nowatorsko wkomponowywał zieleń. Jego realizacje architektury sakralnej wieńczyła budowa kościoła św. Elżbiety we Lwowie w którym jako jeden z pierwszych zastosował konstrukcje żelbetowe, łączone z kamieniem i cegłą. We Lwowie przez 10 lat był profesorem na Wydziale Architektury tamtejszej Politechniki. Talowskiemu nieobce były inspiracje konwencją picturesque eclecticism oraz cottage stile nawiązującego do idei Ruskina i Red House Morrisa. Był świetnym akwarelistą, często ilustrującym barwnymi perspektywami swoje propozycje projektowe.