Przeglądaj {{ collection }} wg Autor "Mokrzycka-Wieteska, Beata"

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2

Inżynieria środowiska w Politechnice Łódzkiej w różnych formach organizacyjnych
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2011) Przybiński, Jerzy; Mokrzycka-Wieteska, Beata
W artykule zaprezentowano działalność kierunku inżynieria środowiska, funkcjonującego w ramach Wydziału Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska w Politechnice Łódzkiej, z okazji 55. rocznicy powstania Wydziału i 40. rocznicy kierunku. Przedstawiono formy organizacyjne kierunku, poczynając od bloku pojedynczych zajęć z zakresu wodociągów i kanalizacji, do zajęć z zakresu obejmującego poszczególne działy, środowiskowe, takie jak wodę, ścieki, odpady, monitoring środowiska itp. Wraz z rozwojem dydaktyki, kierunek inżynieria środowiska prowadzi coraz szerszą działalność naukową i badawczą w obszarach związanych Z projektowaniem, opracowywaniem metod odnowy, optymalizacją systemów sieciowych i oczyszczalni ścieków, Działalność naukowo-badawcza ściśle wiąże się z rozwojem kadry naukowej i dydaktycznej, co zostało zaprezentowane szczegółowo w artykule. W podsumowaniu przedstawiono propozycje dalszego rozwoju inżynierii środowiska w aspekcie prowadzonych badań naukowych, jak i planów dydaktycznych Wydziału.
Wpływ siarczanów na fermentację metanową garbarskich odpadów wapniowych
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2011) Mokrzycka-Wieteska, Beata; Przybiński, Jerzy
Wpływ siarczanów na fermentację melonową badano w laboratoryjnej komorze fermentacyjnej na materiale pochodzącym z mechanicznego mizdrowania skór wapnionych. Proces prowadzono w pięciu 10-dniowych cyklach, w tym trzy pierwsze cykle w środowisku siarczanów o początkowym stężenia 955, 1433 i I53S mg SO2-4/dm3, a kolejne dwa w stężeniach malejących od 323 do 205, a następnie do 157 mg SO2-4/dm3. Zakłócenia procesu fermentacji, objawiające się zmniejszeniem wydajności i jakości metanu oraz zwiększeniem zawartości siarkowodoru w biogazie, pojawiły się w cyklu III. Jednak pierwsze objawy zakłóceń w postaci wzrostu wartości stosunku LKT/Z zaczęty pojawiać się już w cyklu H, szczególnie w jego końcowej fazie, W końcu II cyklu, czyli 20. dnia fermentacji, wartość stosunku LKT/Z wzrosła z 0,061 do 0,290, a w końcu cyklu III wynosiła aż 0,405. Po wycofaniu z użycia kwasu siarkowego (VI) i zmniejszeniu stężenia siarczanów do 323 mg SO2-4/dm3 intensywność zakłóceń zaczęła słabnąć. Następował stopniowy wzrost wydajności i jakości biogazu, zmniejszenie zawartości siarkowodoru przy jednoczesnym zmniejszeniu wartości stosunku LKT/Z do wartości początkowych, czyli do ok. 0,09. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzano, że szkodliwość siarczanów dla fermentacji metanowej zależała od ich stężenia oraz od sposobu dodawania do komory fermentacyjnej. Sukcesywne dostarczanie substratu bakteriom sulfidogennym powodowało ich rozwój, objawiający się poważnymi zakłóceniami fermentacji metanowej. Szybki ubytek siarczanów między poszczególnymi dawkami świadczył o intensywnym rozwoju bakterii desulfurykacyjnych i utrudniał określenie bezpiecznych dla procesu fermentacji stężeń siarczanów. Na podstawie przeprowadzonych badań można jednak sadzić, że nawet niewielkie stężenia siarczanów, ale wprowadzane sukcesywnie do komory fermentacyjnej, powodować mogą zakłócenia procesu fermentacji metanowej, do jej zahamowania włącznie.