Przeglądaj {{ collection }} wg Autor "Strzelec, Krzysztof"

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2

Otrzymywanie i modyfikacja właściwości nowych elektroprzewodzących warstw polimerowych i kompozytów
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2008) Strzelec, Krzysztof; Zaborski, Marian
Opracowano i scharakteryzowano dwie odmienne grupy przewodzących materiałów powłokowych opartych na polimerach zawierających ugrupowania triaryloaminowe oraz kompozytach epoksydowoaluminiowych sieciowanych politiouretanami. I. Nowe polimery o właściwościach przewodnictwa dziurowego, oparte na ugrupowaniach triaryloaminowych, otrzymano z użyciem czterech niezależnych metod syntezy, otrzymując materiały o dobrej przetwarzalności do postaci cienkich filmów. Warunki reakcji tych procesów zoptymalizowano w kierunku otrzymywania liniowych polimerów o wysokim ciężarze cząsteczkowym. Wszystkie polimery były rozpuszczalne w typowych rozpuszczalnikach organicznych, co pozwalało na formowanie homogenicznych, wysoce przezroczystych, cienkich filmów o doskonałej stabilności termicznej i morfologicznej. Badania właściwości elektrochemicznych i optycznych nie wykazały większych zmian struktury elektronowej ugrupowania trifenyloaminowego po jego wprowadzeniu do łańcucha polimeru. Reaktywność aldehydów w reakcji kondensacji z 4-metylotrifenyloaminą (MTPA) była uzależniona od właściwości donorowo/akceptorowych podstawników w pierścieniu fenylowym pochodnych benzaldehydu, a reakcja zachodziła wyłącznie w pozycji para MTPA. Zastosowana procedura utleniania i domieszkowania umożliwiła podwyższenie ich niskiego przewodnictwa do poziomu materiałów półprzewodnikowych. Kopolimery otrzymane w reakcji utleniającego sprzęgania monomerów arenowych z 4-metylotrifenyloaminą posiadały zdolność transportu zarówno ładunku dodatniego jak i elektronów, wymaganą w wysoce wydajnych urządzeniach elektroluminescencyjnych. Wykazano, iż poprzez wprowadzenie odpowiedniego ugrupowania arenowego do łańcucha polimeru, można kontrolować kolor emitowanego światła. W reakcji kopolimeryzacji para-podstawionej N,N,N,N'-tetrafenylobenzydyny (TPD) z 1,4-diwinylobenzenem (DVB), katalizowanej kwasem p-toluenosulfonowym, połączenie pomiędzy ugrupowaniami TPD i DVB miało miejsce w pozycji para pierścienia fenylowego oraz w pozycji meta grupy tolilowej TPD, podczas gdy zastosowanie kwasów Lewisa pozwalało uzyskać polimery połączone wyłącznie w pozycji para pierścienia fenylowego. Dzięki doskonałemu przewodnictwu ładunku dodatniego, polimery te wykorzystane zostały do budowy dwuwarstwowych diod elektroluminescencyjnych posiadających wysoką luminancję i niskie napięcie załączania. Udowodniono, że duże podstawniki alkilowe dezaktywują pozycję meta grupy alkilofenylowej i ograniczają powstawanie rozgałęzionych i usieciowanych polimerów w reakcji Friedela-Craftsa N,N'-bis(4-alkilofenylo)-N,N'-difenylobenzydyny z serią dichlorków zawierających ugrupowania aromatyczne. Luminancja dla jednowarstwowych diod elektroluminescencyjnych była obserwowana wyłącznie dla polimerów z ugrupowaniem antracenowym z uwagi na charakterystyczną dla tego materiału zdolność do transportu zarówno dziurowego jak i elektronowego. II. Otrzymano i scharakteryzowano właściwości powłokowe elektroprzewodzących kompozytów epoksydowo-aluminiowych sieciowanych przy pomocy nowego typu utwardzaczy politiouretanowych. Znaczne różnice progu perkolacji w stosunku do układów opartych na standardowych utwardzaczach aminowych, związane były z odmiennymi poziomami dyspersji cząstek metalu w matrycy żywicy. Pomiary udarności i adhezji oraz testy przewodnictwa wykazały, iż warunki sieciowania w znacznym stopniu determinują właściwości kompozytów epoksydowych utwardzanych politiouretanami. Charakterystyka właściwości powłokowych nienapełnionych żywic oraz kompozytów wykazała, iż utwardzacz politiouretanowy wyraźnie poprawia większość z nich, w porównaniu do standardowych kompozycji epoksydowych. Utwardzacze politiouretanowe otrzymane w oparciu o małocząsteczkowy dimerkaptan, wykazywały wysoką aktywność sieciowania żywic epoksydowych w warunkach niskotemperaturowych. Zwiększona liczba ugrupowań polarnych w kompozycjach powłokowych zawierających politiouretany decydowała o wysokiej adhezji żywicy do powierzchni metalowych i przyczyniała się do poprawy odporności chemicznej powłok.
Profesor Władysław Rzymski - wspomnienia
(Wydział Chemiczny, Politechnika Łódzka, 2021-2022) Strzelec, Krzysztof