Realne - nierealne... : powrót do znaku

Ładowanie...
Miniatura

Data

2010

Tytuł czasopisma

ISSN czasopisma

Tytuł tomu

Wydawca

Wydawnictwa Politechniki Łódzkiej

Abstrakt

Wielokrotnie, przy różnych okazjach, zastanawiałem się, kim jest Adam Fołtarz? Nasze spotkania w różnych sytuacjach, zawsze obfitowały w rozważania dotyczące różnych aspektów sztuki. Nie chodziło przy tym o jakieś określone koncepcje, kierunki, tendencje, lecz jej uniwersalne wartości ujmowane w kategoriach rozważań filozoficznych. Sztuka jako przejaw ludzkiej egzystencji. W czym jest? Jaka jest zależność występowania jej materialnych objawów od sytuacji życiowych? Jaki ma wpływ na kształtowanie się jednostek i społeczności itd.? Z tych rozmów i dyskusji ujawniała się potrzeba definiowania tych zjawisk po to, aby szeregować poglądy i porównywać je z istniejącymi już koncepcjami i teoriami. Te dyskusje właśnie, zapewne były podstawą do prezentacji przez Adama idei twórczej, realizowanych przez niego manifestacji formalnych. ,,(...) Sztuką może być wszystko, co artysta uzna za sztukę, a dzieło sztuki powstaje w przestrzeni pozamaterialnej, materializuje się w czasie(...)”. Adam Fołtarz penetrując te obszary, poszukuje swojego miejsca, odpowiedzialnie starając się unikać adekwatności lub podobieństw, co nie zawsze w pełni jest możliwe; wszak poczucie odpowiedzialności zmusza go do daleko posuniętego samokrytycyzmu. Stąd bierze się jego wrażliwość na emocjonalne funkcjonowanie języka (formy). W rozlicznych kategoriach, komunikowanie idei twórczych przy pomocy różnych mediów i wykorzystywania ich jako nośnika treści, stanowi dla Adama problem, z którym zmaga się ustawicznie. Konstruuje takie rzeczywistości, które mają posiadać moc wiary, otwierając drogę do wiedzy. W gruncie rzeczy, jako racjonalista stara się uciekać od przypadkowych sytuacji nie stroniąc przy tym od uroku ,, magii”, którą wykorzystuje dla formułowania własnej wizji świata. Stąd też jawią się koncepcje otwierania wrót do różnych przestrzeni. Przestrzeń dla Fołtarza jest pusta, a więc trzeba wypełniać ją formą. Forma jest ukształtowana substancją psychosomatyczną, stanowiącą materiał, określający stan energetyczny zjawiska dla jego istnienia w czasoprzestrzeni. Oznacza to, że wszystko, co dokonuje się w określonym czasie powoduje reformację przestrzeni. Potrzeba określania sensu decyzji jest głównym powodem rozlicznych poszukiwań materialnych realizacji. Stąd też wywodzi się wielość mediów, które angażuje do swych demonstracji. Uwielbia poezję i to nie tylko jako czytelnik, lecz językiem tym stara się wyrażać zjawiska pozawizualne. To prowadzi Adama do teatru i związanych z tym manifestacji. Lubi On budować systemy dramatyczne, słowem, ruchem i muzyką. To wszystko spaja wieloznaczną scenografią, celem której jest utrzymanie w kadrze scen sumujących ideę. Właściwie nieograniczenie porusza się w przestrzeni sztuki, kompilując zestawienia, używając muzyki, malarstwa, rzeźby, teatru, filmu, fotografii, a nawet architektury. Jest twórcą niepokornym i wrażliwym, krytycznie oceniającym zjawiska artystyczne, do czego skłania Go również działalność dydaktyczna w wyższych uczelniach.
I wondered who Adam Fołtarz is many times at different occasions. Our meetings in various situations were always full of deliberations concerning various aspects of art. However, we did not refer to any particular concepts, movements, trends, but its universal values expressed in categories of philosophical considerations. Art as an indication of human existence - where is it to be found? What is the relation of existence of its material manifestations to life situations? What is its influence on shaping individuals and communities etc.? During these talks and discussions the need of defining such phenomena emerged, in order to systematize views and compare them with existing ideas and theories. Such discussions were for sure, the basis for presentation by Adam of his creative idea, formal manifestations realized by him. “(...) Anything that an artist treats as art can be art and a work of art comes into being in beyond material space, it materializes in time (...)”. Adam penetrating these areas, is seeking his own place, with responsibility trying to avoid adequacies or similarities, which is not always fully possible; thus perceiving responsibility forces to far-fetched self-criticism. His sensitivity towards emotional functioning of language (form) is derived from that. In numerous categories, communicating creative ideas with the use of different media and making use of them as carrier of content, constitutes a problem for Adam with which he is constantly struggling. He constructs such realities which are to possess the strength of faith, opening the road to knowledge. As a matter of fact as rationalist he makes effort to run away from coincidence at the same time not avoiding charm of “magic”, which he uses to formulate his own vision of the world. Hence the ideas of opening of gates to different spaces appear. Space for Fołtarz is empty – so he needs to fill it with form. Form is shaped by psychosomatic substance, constituting material defining the energetic state of a phenomenon for its existence in space-time. It means that everything that happens in a definite time brings about a reformation of space. The need to define sense of a decision is a main cause of numerous search for material realizations. Therefore multiplicity of media is derived which he engages for his demonstrations. He loves poetry and not only as a reader but via this code he tries to express non-visual phenomena. It leads Adam to theatre and manifestations related to it. He likes building dramatic systems with words, movement and music. He links all elements with ambiguous scenography, whose aim is to maintain scenes summing the idea in an action shot. In fact he moves freely in space of art, compiling arrangements, making use of music, painting, sculpture, theatre, film, photography and even architecture. He is a rebel and a sensitive originator, critically assessing artistic phenomena, and his didactic activity in higher schools also makes him do so.

Opis

Słowa kluczowe

Cytowanie

Fołtarz A., Realne-nierealne...: powrót do znaku., Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, Łódź 2010, ISBN 978-83-7283-375-4.