Dysertacje (WTMiWT)
Stały URI dla kolekcjihttp://hdl.handle.net/11652/1253
Przeglądaj
Pozycja Kopoliester butyrylo-acetylowy chityny jako nowy aktywny składnik nanokompozytów polimerowo-włóknistych(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2013) Draczyński, Zbigniew; Kowalski, Krzysztof; Jantas, Roman; Krucińska, IzabellaW pracy przedstawiono nowe perspektywiczne źródło chityny – ciała pszczół miodnych. Opracowano metodykę pozyskiwania i oczyszczania chityny o dogodnych do dalszych prac parametrach fizykochemicznych. Wykazano, iż chityna pozyskiwana z tego źródła charakteryzuje się budową i właściwościami fizykochemicznymi zgodnymi z chityną handlową, pozyskiwaną z odpadów przemysłu spożywczego.Pozycja Modelowanie tekstylnych linii sygnałowych do zastosowań w tekstronice(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2013) Leśnikowski, JacekZwiększające się zainteresowanie inteligentnymi tekstyliami, a w szczególności odzieżą inteligentną, spowodowało podjęcie licznych prac badawczych w tym kierunku. Nową dyscypliną zajmującą się powyższymi zagadnieniami jest tekstronika będąca połączeniem włókiennictwa, elektroniki i informatyki. Jednym z ważnych elementów systemów tekstronicznych, np. odzieży inteligentnej, są tekstylne linie sygnałowe. Służą one do przesyłania informacji między układami elektronicznymi zaimplementowanymi w takiej odzieży. Linie te powinny posiadać zdolność do transmisji sygnałów elektrycznych o szerokim widmie częstotliwościowym tak, aby mogły np. przesyłać sygnały cyfrowe o dużej szybkości transmisji. Umożliwi to rozwój m.in. tekstylnych komputerów noszonych, czy nowoczesnych systemów tekstronicznych służących do monitoringu parametrów fizjologicznych człowieka.Pozycja Nanokompozytowe włókna alginianowe i kompozyty z ich udziałem do zastosowań w inżynierii biomateriałowej(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2010) Boguń, Maciej; Wodziński, Piotr; Boryniec, Stefan; Lewandowski, ZbigniewWykorzystanie nanotechnologii w wytwarzaniu włókien alginianowych umożliwiło nadanie im unikatowych właściwości osteokonduktywnych i osteoinduktywnych wynikających z rodzaju ceramicznego nanododatku wprowadzonego do tworzywa. Włókna te są przeznaczone do wytwarzania biokompozytów z udziałem trudniej resorbowalnego polimeru poli-ε-kaprolaktonu (PCL). Zgodnie z podanym w pracy modelem kompozytu polimerowo-włóknistym obecność w nim łatwiej resorbowalnego składnika włóknistego będzie powodować wytworzenie w materiale implantacyjnym systemu porów ułatwiającego proliferację komórek.Pozycja Nowe podejście do oceny właściwości elektroprzewodzących włókienniczych struktur anizotropowych(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2015) Tokarska, Magdalena; Kowalski, Krzysztof; Matusiak, Małgorzata; Skubis, TadeuszElektroprzewodzące wyroby włókiennicze stanowią grupę nowoczesnych tekstyliów. Dobre przewodnictwo elektryczne materiału włókienniczego połączone z jego giętkością, elastycznością i komfortem odczuwanym przez użytkownika przyczynia się do tego, że są one stosowane w wielu dziedzinach życia – w ochronie zdrowia i medycynie, odzieży ochronnej i ratownictwie, łączności, sporcie, rozrywce i wielu innych. Możliwość integracji elementów elektronicznych z materiałami tekstylnymi przyczyniła się do rozwoju tekstroniki – wiedzy łączącej technologie włókiennicze z elektronicznymi i informatycznymi.Pozycja Układy dozymetryczne do dwu- i trójwymiarowych pomiarów rozkładów dawek promieniowania jonizującego i UV(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2012) Kozicki, Marek; Rybicki, Franciszek E.; Malicki, JulianW pracy omówiono wyniki badań dotyczących opracowania metody dozymetrycznej do pomiarów rozkładu dawek promieniowania jonizującego i UV w 20. Omówiono charakterystykę i zastosowanie dozymetrów o podłożu włókienniczym będących głównym elementem tej metody. Ponadto przedstawiono wyniki prac z zakresu trójwymiarowej dozymetrii polimerowej, w tym procesy zachodzące w dozymetrach polimerowych pod wpływem promieniowania jonizującego, modyfikację składów dozymetrów polimerowych o akronimach P ABIG, VIP AR (nowe układy: P ABIGnx i VIPARnd), aplikację dozymetrów do dozymetrii w radioterapii oraz przygotowanie dedykowanego programu do obliczeń wyników. Celem badań było uzyskanie nowych rozwiązań w postaci układów włókienniczych do mierzenia rozkładów dawek promieniowania w 2D oraz rozwój dozymetrii 30 opartej na układach hydrożelowych. Ze względu na różnicę między badanymi układami, pracę podzielono na dwie części. W rozdziale 1. omówiono wyniki prac nad metodą dozymetryczną 2D opartą na dozymetrze włókienniczym, a w rozdziale 2. wyniki prac dotyczących dozymetrii polimerowej 3D. Każdy rozdział rozpoczyna się od krótkiego wprowadzenia literaturowego oraz omówienia metodyki badań, a kończy się wnioskami.[...]