Artykuły (WBAIŚ)

Stały URI dla kolekcjihttp://hdl.handle.net/11652/153

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 20 z 108

On a stability of thin microperiodic plates
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 1997) Jędrysiak, Jarosław
The structural macromechanics is applied to investigate the stability of a composite plate. Thin elastic plates with microperiodic structure in planes parallel to the midplane are examined. A new retined approach is used to the problem of the dynamic stability of periodic plates. Some special results are shown
Internal buckling in the prestrained laminated media
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 1997) Konieczny, Sylwester; Woźniak, M.; Woźniak, Cz.
A new mathematical model for the internal stability analysis of multilayered periodic media is proposed. The apprach include the effect of lamina thickness on the global body behaviour. Some special results are discussed.
Dynamics and stability on nonperiodic multilayered plates
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 1997) Konieczny, Sylwester; Tomczyk, B.
The method of macro-modelling of nonperiodic multilayered elastic plates has been proposed in [1]. The proposed method is based on certain concepts of the nonstandard analysis [2,3] combined with some a priori postulated physical assumptions. In this paper, using this method the homogenized model of nonperiodic plate will be derived and applied to the evaluation of inhomogeneity effects on a critical force and a free vibration frequency for a simply supported laminated plate.
Doświadczalne badania żelbetowych belek wzmocnionych taśmami CFRP
(Katedra Budownictwa Betonowego. Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska. Politechnika Łódzka., 2000) Kamińska, Maria E.; Kotynia, Renata
Program doświadczalnych badań objął 8 belek żelbetowych o przekroju 150x300mm i rozpiętości 3000mm. Belki różniły się stopniem zbrojenia zwykłego oraz długością taśmy wzmacniającej CFRP, miejscem jej usytuowania i typem taśmy. W badaniach zastosowano taśmy typu S i M, o modułach sprężystości odpowiednio około 170GPa i 210GPa. W dwóch belkach zastosowano w strefach przypodporowych dodatkowe taśmy przyklejane na bocznych powierzchniach, w celu poprawy warunków zakotwienia taśmy głównej. Belki były obciążane dwiema siłami skupionymi (seria I – 6 elementów) lub jedną siłą skupioną, usytuowaną w środku rozpiętości (seria II – 2 elementy). Wszystkie belki zniszczyły się na skutek odspojenia taśmy CFRP. Podczas badań ujawniły się dwa mechanizmy zniszczenia, różniące się miejscem występowania i obrazem odspojenia taśmy. Pierwszy z nich („P”) miał miejsce w strefie przypodporowej belek, w pobliżu końca taśmy wzmacniającej. Taśma odspajała się wraz z betonem otuliny zbrojenia na krótkim odcinku, obejmującym strefę przypodporową, nie osiągając punktu przyłożenia siły obciążającej. Drugi sposób zniszczenia („Z”) charakteryzował znacznie dłuższy odcinek odspojenia taśmy, obejmujący nie tylko strefę przypodporową, lecz także obszar czystego zginania. Zniszczenie występowało w warstwie kleju, a tylko lokalnie wraz z taśmą odspajały się fragmenty otuliny. Badania wykazały, że nośność taśmy na rozciąganie nie może być wykorzystana, gdyż wcześniej odspaja się ona od powierzchni elementu. Stopień wzmocnienia elementu może być jednak wyraźny, zwłaszcza w elementach o niskim stopniu zwykłego zbrojenia. Efekt wzmocnienia można zwiększyć stosując taśmy o większym współczynniku sprężystości lub wprowadzając wstępne sprężenie taśm przed ich przyklejeniem. Do analizy obliczeniowej zastosowano nieliniowy model betonu z uwzględnieniem zasady „tension stiffening”.
Stateczność płyt kompozytowych z niejednorodnym rozkładem składników
(Katedra Wytrzymałości Materiałów i Konstrukcji, Politechnika Łódzka, 2003) Michalak, B.
Celem pracy jest sformułowanie i zbadanie uśrednionego modelu opisującego stateczność płyty kompozytowej z niejednorodnym rozkładem składników. Rozpatrywana płyta ma określona budowę, która nie jest periodyczna ale która w małym obszarze rozpatrywanej płyty może być w przybliżeniu traktowana jako periodyczna. Sformułowanie przybliżonego modelu matematycznego bazuje na koncepcji uśredniania tolerancyjnego przedstawionej w pracy Woźniaka i Wierzbickiego [1 ], gdzie ciało tego rodzaju nazwane jest ciałem heteroperiodycznym.
Stability of thin uniperiodic cylindrical shells
(Katedra Wytrzymałości Materiałów i Konstrukcji, Politechnika Łódzka, 2003) Tomczyk, B.
The aim of this contribution is to propose a new averaged model for stability analysis of thin linear-elastic cylindrical shells having the periodic structure along one direction tangent to the shell midsurface. In contrast with the known homogenized models the proposed one makes it possible to describe the effect of the periodicity cell size on the overall shell behavior ( a length-scale effect ). In order to derive the goveming equations with constant or slowly varying coefficients the known tolerance averaging procedurc is applied. The comparison between the proposed model and the model without the length-scale effect is presented.
On a dynamical stability of thin periodic plates
(Katedra Wytrzymałości Materiałów i Konstrukcji, Politechnika Łódzka, 2003) Jedrysiak, J.
In this contribution a dynamical stability of thin periodic plates is considered. For this purpose the tolerance averaging, developed for periodic composites and structurcs in the book (8], is applied to the known Kirchhoff-type plate equation. This method leads to averaged models taking inte account the length-scale ejfect on the overall plate behaviour. It was presented for thin periodic plates in [3]. Here, applications to a dynamical stability of those plates will be shown.
Stability of composite plates under varying axial forces
(Katedra Wytrzymałości Materiałów i Konstrukcji, Politechnika Łódzka, 2003) Konieczny, S.; Langier, Sz.; Mes, R.
The aim of this contribution is to show how the known theories of elastic plates can be extended in order to describe property arbitrary inhomogeneous of the plates materiał for dynamics stability. Each layer being the composite components is taken to be inhomogeneous and anisotropic. The perfect contact between the components of the plate is assumed.
Odkształcalność i sposób zniszczenia żelbetowych belek wzmocnionych na zginanie materiałami CFRP
(Katedra Budownictwa Betonowego. Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska. Politechnika Łódzka., 2003) Kotynia, Renata; Kamińska, Maria E.
Badania dotyczyły mechanizmów zniszczenia żelbetowych belek wzmocnionych materiałami kompozytowymi CFRP, naklejonymi na powierzchni elementu. Wszystkie badania wykazały, że jednym z powodów zniszczenia wzmocnionego elementu może być odspojenie kompozytu, rozpoczynające się w obszarze maksymalnego momentu i postępujące w kie-runku jednej z podpór. Następuje to na skutek poprzecznego nacisku betonowej otuliny stalowego zbrojenia rozciąganego na zewnętrzne zbrojenie CFRP, przy odkształceniach kompozytu rzędu 5 – 10‰. Oznacza to, że wytrzymałość materiału kompozytowego może być wykorzystana w niewielkim stopniu. Badania miały na celu sprawdzenie, czy wprowadzenie dodatkowego zbrojenia kompozytowego może opóźnić proces odspojenia kompozytu, a tym samym spowodować lepsze wykorzystanie jego nośności. Przedmiotem badania były jednoprzęsłowe, swobodnie podparte belki żelbetowe o przekroju prostokątnym 150300mm i rozpiętości 4200mm. Zbadano 6 belek w I serii i 4 belki w II serii. W belkach I serii zastosowano dodatkowe zbrojenie kompozytowe o kierunku włókien prostopadłym do podłużnej osi belki, w postaci mat i kształtek typu L. Badania wykazały, że takie dodatkowe zbrojenie powoduje opóźnienie procesu odspajania głównego zbrojenia kompozytowego, ale nie wpływa znacząco na wzrost nośności elementu na zginanie. Bardziej skuteczny okazał się sposób zbrojenia przyjęty w II serii, z matami CFRP o kierunku włókien równoległym do podłużnej osi belki, zwłaszcza w tym przypadku, gdy maty sięgały na boczne powierzchnie belki. Badania potwierdziły wcześniejsze obserwacje dotyczące sposobu zniszczenia na skutek odspojenia kompozytu od po-wierzchni betonu. Model obliczeniowy, w którym przyjęto zasadę zachowania płaskiego przekroju oraz zależności  -  odpowiadające rzeczywistym właściwościom zastosowanych materiałów, bardzo dobrze opisuje zachowanie się wzmocnionych elementów w całym zakresie obciążenia. Umożliwia on także uwzględnienie obciążenia belki przed jej wzmocnieniem
Badania doświadczalne elementów ściskanych wzmocnionych materiałami kompozytowymi CFRP
(Katedra Budownictwa Betonowego. Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska. Politechnika Łódzka., 2003) Ignatowski, Piotr; Kamińska, Maria E.; Kotynia, Renata; Czkwianianc, Artem
Praca dotyczy problemów wzmacniania smukłych słupów żelbetowych za pomocą materiałów na bazie włókien węglowych (CFRP - Carbon Fibre Reinforced Polymer). Dwuetapowy program doświadczalnych badań obejmował betonowe próbki trzech typów, różniące się kształtem i rozmiarami oraz smukłe słupy żelbetowe. W pierwszym etapie zbadano próbki walcowe o średnicy 150mm i wysokości 300mm, próbki prostopadłościenne o przekroju kwadratowym 100×100mm i wysokości 200mm oraz próbki prostopadłościenne o przekroju prostokątnym 105×200mm i wysokości 200mm, które wzmacniano za pomocą mat i taśm o jednokierunkowym układzie włókien węglowych, stosowanych w różnych konfiguracjach. Badanie miało na celu określenie wpływu stopnia zbrojenia poprzecznego w odniesieniu do kształtu próbek, współdziałania kompozytowego zbrojenia podłużnego w przenoszeniu obciążenia ściskającego, wpływu wstępnego obciążenia próbek przed wzmocnieniem oraz mimośrodu obciążenia. W drugim etapie przeprowadzono badania dwóch smukłych słupów żelbetowych o przekroju prostokątnym (140×250mm) i wysokości 3000mm, wzmocnionych materiałami kompozytowymi. Pierwszy ze słupów został wzmocniony w kierunku podłużnym taśmami CFRP, na obu krótszych bokach przekroju, oraz w kierunku poprzecznym dwiema warstwami maty. Drugi słup wzmocniono w kierunku podłużnym trzema warstwami maty, na obu dłuższych bokach przekroju, natomiast w kierunku poprzecznym sposób wzmocnienia nie uległ zmianie. Słupy obciążano siłą działającą na mimośrodzie początkowym e = 50mm, w płaszczyźnie o większej sztywności. Obydwa słupy zniszczyły się poprzez zmiażdżenie betonu w pobliżu środka wysokości słupa. Maksymalna wartość podłużnych odkształceń w strefie ściskanej wynosiła blisko –6,0‰, a po stronie rozciąganej 3-3,5‰. Maksymalne odkształcenia poprzeczne osiągnęły 10‰. Dokonane pomiary przemieszczeń osi słupa i odkształceń podłużnych wykazały dużą plastyczność słupów, objawiającą się wyraźnym przyrostem mierzonych wielkości w obszarze obciążenia niszczącego.
Badania połączeń płyta – słup wzmacnianych zewnętrznie na przebicie
(Politechnika Łódzka - Wydział Budownictwa Architektury i Inżynierii Środowiska. Katedra Budownictwa Betonowego, 2003) Urban, Tadeusz; Sitnicki, Marek; Tarka, Jerzy
W ramach projektu badawczego wykonano i zbadano 12 modeli w skali naturalnej stanowiących fragment płyty żelbetowej wraz z odcinkiem słupa. Grubość płyty wynosiła 18cm, wymiary w rzucie 2,3×2,3m, a bok słupa o przekroju kwadratowym wynosił 25cm. Głównym celem badań było sprawdzenie doświadczalne możliwości wzmacniania płyt żelbetowych na przebicie za pomocą zbrojenia zewnętrznego mocowanego do górnej (rozciąganej) powierzchni płyty. Koncepcja ta wykorzystywała zależność nośności na przebicie od stopnia zbrojenia głównego płyty lub inaczej jego mocy (ρ·fy / fc). Jako zbrojenia zewnętrznego użyto płaskowniki stalowe i taśmy typu CFRP. Badania przeprowadzono w 3 seriach po 4 modele w każdej serii. Wszystkie modele w każdej serii były wykonane z tej samej mieszanki betonowej klasy C35/45. W każdej serii wykonywano modele odniesienia bez wzmocnienia. Pierwsza seria dotyczyła zbrojenia w postaci płaskowników stalowych. Parametrami zmiennymi była liczba płaskowników i sposób ich mocowania do płyty. Najskuteczniejszym sposobem mocowania okazało się klejenie płaskowników wraz z ich jednoczesnym mocowaniem za pomocą śrub wklejanych. W modelu tym osiągnięto nośność 825kN, co w odniesieniu do modelu świadka (500kN) stanowiło wzrost nośności o 65%. W drugiej serii wykorzystano taśmy CFRP jako zewnętrzne zbrojenie wzmacniające. Jeden z modeli miał przyklejone 8 taśm o przekroju 1,4×90mm (As = 126 mm2) zgodnie z technologią zalecaną przez firmę Sika. Okazało się, że wzrost nośności tego modelu w stosunku do świadka wyniósł tylko 11%. Zaobserwowano jednocześnie charakterystyczny sposób niszczenia tak wzmocnionego modelu, który polegał na odspajaniu się taśm od betonu w miejscu wylotu rysy ukośnej na górnej powierzchni płyty. Aby ograniczyć ten niekorzystny efekt odrywania się taśm od betonu, w następnym modelu taśmy zostały dodatkowo przytwierdzone wklejanymi śrubami w przewidywanym miejscu wylotu rysy ukośnej. Zabieg ten zaowocował wzrostem nośności o 26% w stosunku do świadka. W trzecim modelu podwojono liczbę taśm do 16 sztuk. Klejono je jedna na drugiej. Jednocześnie zastosowano dodatkowe mocowanie taśm za pomocą śrub. W tym trzecim modelu uzyskano wzrost nośności o 36%. Trzecia seria została poświęcona często spotykanemu problemowi w praktyce zaniżania nośności na przebicie w wyniku przemieszczania się zbrojenia górnego płyty do dołu. W serii tej wykonano oprócz modelu świadka z nominalną otuliną zbrojenia 2cm, modele z otuliną 5cm. Jeden z nich również nie wzmocniono, pozostawiając jako drugiego świadka. Dwa pozostałe wzmocniono 8 płaskownikami stalowymi stosując jednoczesne ich klejenie i mocowanie śrubami. Wzmocnienie aplikowano w jednym z tych modeli do płyty nie obciążonej, a w drugim wypadku operację wzmacniania przeprowadzono na modelu pod obciążeniem. Najpierw badany element został obciążony do poziomu obciążenia odpowiadającemu eksploatacyjnemu, przy założeniu prawidłowego położenia zbrojenia. Ze względu na przemieszczenie zbrojenia, obciążenie to znacznie przekraczało obciążenie eksploatacyjne i odpowiadało sile równej 70% siły niszczącej. Następnie odciążono model do poziomu około 50% siły niszczącej. Po ustabilizowaniu się ugięć przystąpiono do montażu zewnętrznego zbrojenia. Odczekano kilka godzin potrzebnych do związania kleju i kontynuowano obciążanie modelu aż do zniszczenia. Uzyskano następujące wyniki siły niszczącej: - model świadek z nominalną otuliną (2cm) 475kN, - model świadek ze zwiększoną otuliną (5cm) 367kN, - model wzmocniony przy zerowym obciążeniu 700kN (wzrost o 91%), - model wzmocniony pod obciążeniem 675kN (wzrost o 84%). Uzyskane wyniki badań potwierdziły w pełni skuteczność proponowanej koncepcji wzmacniania żelbetowych płyt na przebicie poprzez zwiększenie mocy zbrojenia na zginanie.
Przyczepność zbrojenia kompozytowego do betonu w żelbetowych elementach wzmocnionych za pomocą materiałów kompozytowych CFRP
(Katedra Budownictwa Betonowego. Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska. Politechnika Łódzka., 2008) Kotynia, Renata
Projekt badawczy dotyczy zagadnienia przyczepności materiałów kompozytowych do betonu. Do badań zaadaptowano model badawczy zaproponowany przez RILEM (badania przyczepności zbrojenia stalowego do betonu, 1982). Badania obejmowały łącznie 50 belek żelbetowych nie wzmocnionych i wzmocnionych materiałami kompozytowymi z włókien węglowych. Elementy podzielono na dwie zasadnicze serie, różniące się rodzajem technologii wzmocnienia (E i N). W serii E, belki wzmocniono taśmami i matami naklejonymi na rozciąganej powierzchni elementów, w serii N, taśmy wklejano w betonową otulinę belek. W każdej z serii podstawowych (E, N) wyodrębniono belki niskie – typ I i wysokie – typ II oraz belki długie – typ L i krótkie – typ S. Zaproponowano również dwa różne stopnie zbrojenia stalowego: typ A - belki zbrojone 2#8mm, typ B - belki zbrojone 2#16mm. W belkach serii N, wzmocnionych wklejonymi taśmami, zaproponowano trzy długości badanego odcinka przyczepności taśm do betonu : 80mm, 120mm i 160mm. W obu seriach (E, N) przyjęto dwie klasy betonu o wytrzymałości 20MPa i 40MPa. W celu zbadania wpływu podłużnego zbrojenia stalowego na warunki przyczepności kompozytu do betonu, w czterech belkach przecięto pręty stalowe. Wzmocnione belki z ciągłym zbrojeniem podłużnym, na ogół niszczyły się na skutek odspojenia zbrojenia kompozytowego wraz z otaczającą betonową otuliną. Ten typ zniszczenia jest charakterystyczny dla odspojenia końców taśm („end strip debonding”), w elementach wzmocnionych kompozytami o zbyt małej długości zakotwienia. Badania wykazały, że wzrost wytrzymałości betonu opóźnia odspojenie taśm i wpływa na wzrost odkształceń granicznych kompozytu przy jego odspojeniu. Z uwagi na model zniszczenia belek (przy zginaniu), wytrzymałość betonu miała nieznaczny wpływ na nośność badanych elementów, zarówno w wypadku belek wzmocnionych wklejanymi taśmami, jak i belek wzmocnionych matami i taśmami przyklejanymi na rozciąganej ich powierzchni. Pomiary odkształceń taśm kompozytowych na długości wklejonego odcinka, wykazały wpływ położenia badanego odcinka na odkształcalność kompozytu. Jeśli ten odcinek położony był w strefie czystego zginania, do odspojenia dochodziło później (przy większych odkształceniach granicznych taśm), niż w wypadku położenia badanego odcinka przyczepności w obszarze jednoczesnego działania momentu i siły tnącej. Belki wzmocnione sztywnymi taśmami, przyklejanymi na powierzchni betonu, wykazały większe naprężenia przyczepności w porównaniu z belkami wzmocnionymi wiotkimi matami. Potwierdzono wpływ zbrojenia zwykłego na warunki przyczepności taśm wklejanych w betonową otulinę. Przecięcie tego zbrojenia spowodowało opóźnienie odspojenia taśm kompozytowych, a tym samym znaczące zwiększenie ich granicznych odkształceń.
Pomiary geodezyjne na potrzeby budownictwa w ujęciu standardów ISO
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2009) Pawłowski, Wiesław; Abbas, Safa
Pomiary geodezyjne spełniają bardzo istotną rolę we współczesnym budownictwie. Ich metodyka, obejmująca m.in. metody i instrumenty pomiarowe w kontekście spełnienia określonych wymagań zarówno co do zakresu, jak i dokładności wykonywanych pomiarów, jest przedmiotem ustaleń normatywnych przyjętych przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną ISO. (Komitety Techniczne ISO/TC 59 i ISO/TC 172).
Innowacyjna koncepcja rozwiązania zabudowy mieszkaniowej w historycznie ukształtowanej strukturze przestrzennej śródmieścia Łodzi
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2009) Wiśniewska, Weronika
Wydaje się, że poszukiwanie możliwości kształtowania nowej zabudowy mieszkaniowej na obszarze śródmieścia historycznego Łodzi, nie tylko respektujących genius loci, lecz także zgodnych z wymaganiami konserwatorskimi jest tematem wyeksploatowanym. A jednak wykonana w Instytucie Architektury i Urbanistyki Politechniki Łódzkiej, obroniona w sesji zimowej 2008 praca dyplomowa zatytułowana „Studium zagospodarowania działki śródmiejskiej w Łodzi" na przykładzie działki przy ulicy Sienkiewicza 63, wnosi świeżość spojrzenia na tę problematykę i, moim zdaniem, w pełni zasługuje na odnotowanie.
Wieże fabryczne - elementy krajobrazu Łodzi poprzemysłowej
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2009) Adamiak, Włodzimierz
Istotą materialnego dziedzictwa kulturowego Łodzi są liczne, zachowane obiekty XIX wiecznej architektury postindustrialnej. Ważną cechą przestrzeni miasta jest duża ilość różnych w skali fabryk służących wcześniej wytwarzaniu przędzy i tkanin, głównie bawełnianych. Obecnie służą one innym celom komercyjnym. Są zamieniane na magazyny, obiekty handlowe, usługowe, służą edukacji, lub są adaptowane na lofty. Zdecydowana większość łódzkich fabryk jest własnością prywatną, a miasto nie stworzyło skutecznych warunków dla ochrony łódzkiej architektury postindustrialnej, mimo, że większość tych obiektów uznano za zabytkowe. Coraz częściej właściciele wyburzają stare fabryki, oczyszczają teren, i przygotowują go pod nowe zadania inwestycyjne. Zniknęły bezpowrotnie charakterystyczne dla krajobrazu miasta wysokie fabryczne kominy. W ilości kilkudziesięciu dominant wypełniały w końcu XIX w. przestrzeń obecnego centrum miasta. Zastąpić je mogą ciągle istniejące fabryczne wieże. Są atrakcyjnymi formami architektury przemysłowej. Zachowały się w większości w dobrym stanie. Doskonale identyfikują też przenikającą tkankę miasta rozproszoną lokalizację starego łódzkiego przemysłu. Ta właściwość przemieszania się funkcji przemysłowych, mieszkalnych i usługowych na całym obszarze śródmieścia jest charakterystyczną cechą struktury przestrzennej miasta. Dominujące w •krajobrazie miasta wieże fabryczne stanowią ważne dla poczucia lokalnej tożsamości formy i wymagają bezwzględnej ochrony.
Żeliwo jako materiał konstrukcyjny XIX-wiecznych obiektów przemysłowych
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2009) Czkwianianc, Artemiusz; Kozicki, Jan; Urban, Tadeusz
W pracy przedstawiono rozwój konstrukcji budowlanych w obiektach przemysłowych XIX wieku w łódzkiej aglomeracji. Szczególną uwagę zwrócono na wprowadzenie do powszechnego stosowania nowego materiału, jakim wówczas było żeliwo. Opis historycznych konstrukcji uzupełniono współczesnymi wynikami badań laboratoryjnych.
Analiza efektywności wzmacniania stref przypodporowych belek żelbetowych wykonanego za pomocą wklejania materiałów kompozytowych
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2009) Kotynia, Renata
Praca dotyczy wzmacniania stref przypodporowych belek żelbetowych materiałami kompozytowymi CFRP, wklejanymi w bruzdy wykonane w betonowej otulinie tych elementów. Przedstawiono szczegółowy stan wiedzy w dziedzinie doświadczalnych badań elementów wzmocnionych na ścinanie tą metodą oraz przeprowadzono analizę efektów wzmocnienia w aspekcie wielu parametrów zmiennych.
Termorenowacja stropodachów w budynkach mieszkalnych wznoszonych metodami uprzemysłowionymi
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2009) Kalinowska, Henryka; Jagielski, Przemysław
W artykule przedstawiono charakterystykę stropodachów występujących w budynkach mieszkalnych wykonanych z prefabrykantów żelbetowych oraz możliwości ich termorenowacji.
"Manufaktura" w Łodzi, fabryka której dano drugą szansę
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2009) Frey, Janusz; Kozicki, Jan
Przedstawiony został rys historyczny rozwoju zakładów bawełnianego imperium Izraela Poznańskiego, podane zostały parametry techniczne głównych obiektów zakładów. Opisany został zakres przekształceń przeprowadzonych w ramach rewitalizacji obiektów. Przykładowo przedstawiono najbardziej eksponowany budynek manufaktury - przędzalnię.
Historia budownictwa w Łodzi
(Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2009) Kalinowska, Henryka; Kalinowski, Piotr
W pracy przedstawiono historię powstawania obiektów charakterystycznych dla przemysłowej Łodzi, a także próby ponownego wykorzystania obiektów o cechach materialnego dziedzictwa historycznego- po zmianie warunków gospodarczych w Polsce.